The “Satra” Institution of Guru Harideva-108 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠান-১০৮)

 

According to Guru Harideva self realization or Atmajnana is the most essential requirement for direct realization of lord Krishna or the ultimate truth. Since the Ultimate Truth cannot be described by words of human language it is not possible for the scriptures to point out God or the ultimate truth directly. But through scriptural knowledge one can attain Vijnana or self realization which is essential for realization of the Ultimate Truth as stated above. The philosophy of the Satra Institution of Guru Harideva is based on such observation of the Bhagavata .In Bhagavata  we get descriptions of Lord Brahma, Lord Shiva , Indra, Agni,Vayu and others demigods of higher and lower heavens. The power they possess is beyond our imagination. They are said to be involved with vast activities in the process of creation ,sustenance , annihilation of the universe . Character and activities of so many tremendously powerful demonic powers like Hiranyakashipu, Hiranyaksha, Kamsa ,Shishupala, Jadasandha etc are also described  in the Bhagavata . Their activities  said to be in opposition to the activities performed by the demigods, that is, against the sustenance and growth of the creation . Descriptions of lifestyles and activities of highly knowledgeable sages, emperors, kings, other powerful human beings and common human beings are also there in Bhagavata. Descriptions pertaining to mountain , ocean , sky, sun ,moon ,stars all other heavenly bodies, various abodes and all living and non living beings available in those abodes , characteristics of all bodies  with the twenty eight constituent elements of  those bodies and whatever other things  available in the creation are also provided in the Bhagavata. Giving all those descriptions Bhagavata tells that there are two distinctly separate parts involved in everything mentioned above. One is material part called body and this part can be known through our mind ,intelligence and senses .The other part is the driving force which controls the activities of the body and this part can not be known through our mind, intelligence and senses. This driving force is called consciousness or soul or Atma or true self by the Vedic Sages. Both  the parts are distinctly separate from each other and this separation is as like as separation of fire from the fuel. (to be continued)

হৰিদেৱ গুৰুজনাই আত্মজ্ঞান অবিহনে কৃষ্ণতত্ব বা পৰম সত্য উপলব্ধি কৰিব নোৱাৰি বুলি কৈছে । মানৱীয় ভাষাৰ শব্দৰ দ্বাৰা পৰম সত্যক বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰি কাৰণে শাস্ত্ৰত পৰম সত্যক প্ৰত্যক্ষভাৱে নিৰ্দেশ কৰা সম্ভৱ নহয়। কিন্তু শাস্ত্ৰই বৰ্ণনা কৰা জ্ঞানৰ সহায়ত বিজ্ঞান বা আত্মজ্ঞান লাভ কৰিব পাৰি আৰু তাৰ পিছত  পৰম সত্যক প্ৰত্যক্ষভাৱে দৰ্শন কৰিব বা জানিব পাৰি । হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ দাৰ্শনিক ভাৱ ভাগৱত শাস্ত্ৰই দিয়া এই নিৰ্দেশৰ আধাৰত প্ৰতিষ্ঠিত।ভাগৱত  শাস্ত্ৰত আমি ব্ৰহ্মা , ৰুদ্ৰ ,ইন্দ্ৰ ,অগ্নি ,বায়ু আদিকে ধৰি বিভিন্ন লোকত অৱস্থিত বিভিন্ন দেৱতাৰ বৰ্ণনা পাওঁ । এই সকল দেৱতাৰ শক্তি সামৰ্থ্য আমাৰ কল্পনাৰো অতীত । দেৱতাসকলে সৃষ্টিৰ আবিৰ্ভাৱ , প্ৰতিপালন আৰু প্ৰলয়ৰ সৈতে জড়িত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ বৃহৎ বৃহৎ কৰ্মৰ দায়িত্ব পালন কৰে বুলি কোৱা হৈছে। ভগৱত শাস্ত্ৰত হিৰণ্যাক্ষ,হিৰণ্যকশিপু ,ৰাৱণ,কংস, শিশুপাল, জৰাসন্ধ আদিকে ধৰি অনেক সংখ্যক অতিশয় শক্তিশালী দৈত্য ,দানৱ আদি আসুৰিক শক্তিধৰ পুৰুষৰ বৰ্ণনাও আছে। তেওঁলোকে দেৱতাৰ শক্তিৰ বিৰুদ্ধে অৰ্থাৎ সৃষ্টিৰ বিস্তাৰ আৰু প্ৰতিপলন কাৰ্যৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰে বুলি কোৱা হৈছে । অতি উচ্চ জ্ঞান সম্পন্ন ঋষি-মুনি , সম্ৰাট , ৰজা, শক্তিশালী মানৱ , সাধাৰণ মানৱ আদিৰ জীৱন আৰু কাৰ্যৰ বৰ্ণনাও ভাগৱতত আছে । পৰ্বত , সমুদ্ৰ,আকাশ,চন্দ্ৰ ,সূৰ্য,গ্ৰহ ,নক্ষত্ৰ ,বিভিন্ন লোক , সেই লোকসকলত অৱস্থিত জীৱ-জড় সমস্ত শৰীৰ , সকলো শৰীৰৰে অন্তৰ্গত উপাদন বা  আঠাইশ তত্ব আদি সৃষ্টিৰ অন্তৰ্গত সমস্ত বস্তুৰ স্বভাৱ-চৰিত্ৰ আৰু কাৰ্যাৱলীৰ বৰ্ণনাও ইয়াত কৰা হৈছে । এই দৰে সকলোৰে বৰ্ণনা দি ভাগৱতে কৈছে যে ওপৰত উল্লেখ কৰা সৃষ্টিৰ সমস্ত বস্তুৰে দুটা ভাগ আছে ।এটা হৈছে শৰীৰ যাক আমাৰ মন বুদ্ধি আৰু ইন্দ্ৰিয়ৰ দ্বাৰা অনুভৱ কৰিব পৰা  যায় আৰু আনটো ভাগ হৈছে শৰীৰৰ চালিকা শক্তি যাক মন বুদ্ধি আৰু ইন্দ্ৰিয়ৰ দ্বাৰা অনুভৱ কৰা নাযায় ।ঋষি-মুনি সকলে এই দ্বিতীয় ভাগটোকে চৈতন্য , আত্মা , ব্ৰহ্ম, ঈশ্বৰ আদি বিভিন্ন নামেৰে অভিহিত কৰে ।  জুই আৰু ইন্ধন যিদৰে স্পষ্টভাৱে পৃথক শৰীৰ আৰু শৰীৰৰ আত্মাও সেইদৰে সম্পূৰ্ণ পৃথক। (আগলৈ)