People love their children very much. Due to various reasons some other people also become too much attached to them. Everybody thinks for more time and with more seriousness about those people very near and dear to him. Similarly if a person becomes jealous of another person or become afraid of another person then also he thinks seriously about that person for longer time. Bhagavata tells that if the mind of a person remains deeply engaged for long time with the thoughts of something or some people then that person attains the characteristics of the object of his thought. That is, if a person seriously thinks about some people whom he loves, adores or cares then he becomes affectionate, respectful or kind person. On the other hand if the same person thinks about another person of whom he feels jealousness then he becomes a jealous person. Similarly by serious thinking about a person whom he fears, the same person becomes a frightened person. Similar is the case with all other serious thoughts of mind. Thus we can see that the personality of a person changes in accordance with the thoughts of his mind. Guru Harideva tells that by uniturrupted “Samarana” of the names, attributes and description of the glorious activities of lord Krishna is the solution to such problem. By Smarana the mind of people remains filled with the thoughts of Lord Krishna. Under such condition the mind remains unaffected from the disturbances created by different types of thoughts as mentioned above. We know that if a man consumes poison then he suffers from poisonous effects of it. The effect of poison can be cured by consumption of medicine. The medicine possesses power to cure the poisonous effects of poison. The person effected by poison need not do anything more to cure the poisonous effects except consumption of the prescribed medicine. Guru Harideva tells that the thoughts pertaining to Lord Krishna act as medicine capable of curing all types of disturbances of the mind. People may use this medicine knowingly or unknowingly. In both the cases the result will be the same. (to be continued )
আমি নিজৰ সন্তানক বৰ ভাল পাওঁ । লগতে বিভিন্ন কাৰণবশত অন্য কিছুমান মানুহো আমাৰ অতিশয় আপোন হৈ পৰে । আমি নিজে অনুভৱ কৰিব পাৰো যে আমাৰ মনে সেইসকল প্ৰিয় ব্যক্তিৰ বিষয়ে বেছি সময় ধৰি আৰু বেছি গভীৰভাৱে চিন্তা কৰে । একেদৰে যিসকল ব্যক্তিৰ প্ৰতি ইৰ্ষাভাৱ থাকে অথবা যিসকল ব্যক্তিক ভয় কৰা হয় সেইসকলৰ বিষয়েও তুলনামূলকভাৱে বেছি গভীৰভাৱে চিন্তা কৰা হয় । ভাগৱতে কৈছে যে মানুহে স্নেহ বশতঃ, দ্বেষ বশতঃ বা ভয়বশতঃ যি বস্তুত একাগ্ৰভাৱে মন সংযোগ কৰে তেওঁ সেই ৰূপ প্ৰাপ্ত হয়। অৰ্থাৎ মৰম, স্নেহ. শ্ৰদ্ধা ইত্যাদিৰ যোগ্য বুলি গণ্য কৰা ব্যক্তিৰ কথা গভীৰভাৱে চিন্তা কৰিলে মানুহ মৰমীয়াল , স্নেহ পৰায়ণ আৰু শ্ৰদ্ধাশীল হয়। একেদৰে যাক ইৰ্ষা কৰা হয় তেনে ব্যক্তিৰ কথা ভাৱি থাকিলে মানুহ ইৰ্ষাপৰায়ণ হয় আৰু যাক ভয় কৰে তেনে ব্যক্তিৰ কথা চিন্তা কৰিলে মানুহ ভয়াতুৰ হয়। এই কথা মানুহৰ মনত উদ্ভৱ হোৱা সকলো ধৰণৰ মনোভাৱৰ ক্ষেত্ৰতে সত্য ।এনেদৰে বিচাৰ কৰিলে দেখা যায় যে মনৰ ভাৱৰ পৰিবৰ্ত্তনৰ লগে লগে সংশ্লিষ্ট ব্যক্তিজনৰ ব্যক্তিত্বৰো পৰিবৰ্ত্তন হৈ থাকে। অৰ্থাৎ মনত উদ্ভৱ হৈ থকা ৰাগ, দ্বেষ , হিংসা , ইৰ্ষা , ভয় ,ক্ৰোধ ইত্যাদি বিক্ষেপজনক ভাৱনাসমুহে মনক সদায় অস্থিৰ কৰি ৰাখে আৰু তাৰ ফলত একেজন ব্যক্তিৰ ব্যক্তিত্বৰো সঘন পৰিবৰ্ত্তন হৈ থাকে ।হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে ভগৱান কৃষ্ণৰ নাম-গুণ-মহিমা অবিৰত ভাৱে স্মৰণ কৰাটো এই সমস্যা সমাধানৰ উত্তম উপায় । কৃষ্ণকথা স্মৰণ কৰি থাকিলে মন পবিত্ৰ ভাৱনাৰে ভৰি থাকে। তেনে অৱস্থাত মনত উদ্ভৱ হোৱা অপবিত্ৰ ভাৱনাসমুহৰ প্ৰভাৱৰ পৰা মুক্ত হৈ থাকিব পাৰি অৰ্থাৎ বিক্ষিপ্ত নোহোৱাকৈ মনক সুস্থিৰ কৰি ৰাখিব পাৰি । হৰিদেৱ গুৰুজনাই লগতে কৈছে যে কৃষ্ণকথাৰ স্মৰণে ঔষধৰ দৰে কাম কৰে । আমি জানো যে বিষ খালে মানুহ বিষক্ৰিয়াত আক্ৰান্ত হয় । ঔষধ খালে বিষক্ৰিয়াৰ নিৰাময় হয় ।ঔষধত বিষক্ৰিয়া নিৰাময় কৰাৰ শক্তি অন্তৰ্নিহিত হৈ থাকে। বিষক্ৰিয়াত আক্ৰান্ত ব্যক্তিয়ে প্ৰয়োগ কৰা ঔষধৰ গুণাগুণ সম্পৰ্কে জনাৰ প্ৰয়োজন নাথাকে । ঔষৰ বিষয়ে একো নজনাকৈ ঔষধ সেৱন কৰিলেও দ্ৰব্যগুণৰ প্ৰভাৱত বিষক্ৰিয়া নিৰাময় । একেদৰে কৃষ্ণকথাৰ গুণাগুণ জানি বা নাজানি কৃষ্ণকথা স্মৰণত ৰত থকা ব্যক্তিৰো মন পৱিত্ৰ আৰু সুস্থিৰ হয়। (আগলৈ)
No comments:
Post a Comment