The “Satra” Institution of Guru Harideva-101 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠান-১০১)

 

Bhagavata tells that all living entities in the creation are composed of twenty eight “Tatvas” or elements. These twenty eight elements are manifested from God. Also God remains present in all these elements and keeps them active. It is also told that within these twenty eight elements the ingredient materials of creation, the interactions that occur among the elements by the effect of  time , nature of individual living being and the living entities  or the enjoyer of  the results of interactions are included. Also all of these are parts and parcels of God  and  everything is controlled by God.But God himself remains separated from all of these.  To understand the points we can take the example  of  fire . During burning of  wood fire enters into the wood and we see that heat ,light ,smoke, ember etc are produced . The fire includes everything of these but nothing of these is called as fire. We can not separate heat light etc from fire and at the same time we also  can not say that heat is fire or light is fire and like that . Moreover, we also see that if fire is not there then heat ,light ,smoke etc can not be there .  In a similar way God enters into the   twenty eight elements of our body and makes us active.  So long we remain active we perform various activities through various types of interactions of the twenty eight constituent elements of our body at different times. Various outcomes are generated from those activities and we enjoy those outcomes.  Everything of these are included in God , nothing is separate from God and at the same time nothing of these can be called as  God or God is not at all involved with anything of these . Again, if God is not there then there can not be anything of these.  Bhagavata tells that attainment of  this kind of jnana or knowledge is essential to understand  one’s true self for proceeding in the path self realization. Through reasoned analysis of the contents  of  the Vedic scriptures in this way  one can attain  jnana or knowledge. For providing this jnana or knowledge to common people Guru Harideva made arrangements for routine recitation and elaborate explanation of Bhagvata for three times daily in his Satra Institution. (to be continued)

সৃষ্টিত থকা সমস্ত জীৱ শৰীৰ আঠাইশটি তত্বৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত ।এই আঠাইশ তত্ব ঈশ্বৰৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে আৰু ঈশ্বৰে প্ৰত্যেক তত্বতে অৱস্থান কৰি সমস্তকে কাৰ্যশীল কৰি ৰাখিছে । এই কথা উল্লেখ কৰি ভাগৱতে কৈছে যে সৃষ্টিৰ উপাদান ,কালৰ প্ৰভাৱত তত্ব সমুহৰ মাজত সময়ে সময়ে চলি থকা ক্ৰিয়া-বিক্ৰিয়া , জীৱৰ স্বভাৱ আৰু তত্বসমুহৰ ক্ৰিয়া-বিক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা উৎপন্ন ফলাফল সমুহৰ উপভোক্তা – এই সকলো উক্ত আঠাইশটি তত্বৰ অন্তৰ্ভুক্ত । লগতে কোৱা হৈছে যে এই সমস্তই ঈশ্বৰৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে,সকলো ঈশ্বৰৰ পৰা অবিছিন্ন, এই সমস্তকে ঈশ্বৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে কিন্তু ঈশ্বৰ নিজে এই সমস্তৰে পৰা পৃথক  । কথাখিনি বুজাৰ বাবে আমি জুইৰ উদাহৰণ ল’ব পাৰো । কাঠ পুৰি থকা অৱস্থাত জুই কাঠৰ অভ্যন্তৰত প্ৰৱেশ কৰে । কাঠৰ আকাৰ ধাৰণ কৰা জুই, জুইৰ পৰা নিৰ্গত হোৱা পোৰা পদাৰ্থৰ গোন্ধ, উত্তাপ,পোহৰ ,ধোৱাঁ , ফিৰিঙতি ইত্যাদি আমি দেখো আৰু অনুভৱ কৰো । এই সমস্ত বস্তু জুইৰ অন্তৰ্গত কিন্তু ইয়াৰ একোকে জুই বুলি ক’ব নোৱাৰি । জুইৰ পৰা উৎপন্ন উত্তাপ, পোহৰ আদি জুইৰ পৰা পৃথক বুলিও ক’ব নোৱাৰি আৰু এইসমুহক জুই বুলিও কোৱা নাযায় । এই সমস্তৰে কাৰণ জুই, জুই নাথাকিলে এইবোৰ একো নাথাকে কিন্তু জুই নিজে এই সকলোৰে পৰা পৃথক ।একেদৰে ঈশ্বৰ আমাৰ শৰীৰৰ আঠাইশ তত্বত প্ৰৱেশ কৰি  আমাক কাৰ্যশীল কৰে । কাৰ্যক্ষম হৈ থকা কালছোৱাৰ মাজত  বিভিন্ন সময়ত আমাৰ শৰীৰৰ  তত্বসমুহৰ ভিতৰত বিভিন্ন ক্ৰিয়া বিক্ৰিয়া সংঘটিত হয় । এই ক্ৰিয়া-বিক্ৰিয়া সমুহৰ পৰা বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ফল উৎপন্ন হয় আৰু সেই ফল ভোগ কৰি আমি সুখ বা দুখ অনুভৱ কৰো। তাপ, পোহৰ আদি যিদৰে জুইৰ অন্তৰ্নিহিত বস্তু সেইদৰে ওপৰোক্ত সমস্তখিনিয়ে ঈশ্বৰৰ অন্তৰ্ভুক্ত | ইয়াৰ একোৱে ঈশ্বৰৰ পৰা পৃথক নহয় কিন্তু ঈশ্বৰ নিজে এই সমস্তৰে পৰা পৃথক বা ঈশ্বৰ এই সমুহৰ সৈতে সংশ্লিষ্ট নহয়। আকৌ জুইক বাদ দি যিদৰে তাপ ,পোহৰ আদিৰ অস্তিত্ব থাকিব নোৱাৰে সেইদৰে ঈশ্বৰক বাদ দিলে এইসমুহৰ একোৰে অস্তিত্ব নাথাকে । ভাগৱতে কৈছে যে আমি নিজে প্ৰকৃততে কি তাক উপলব্ধি কৰাৰ বাবে এই জ্ঞান আহৰণ কৰা প্ৰয়োজন্। যুক্তি বুদ্ধিৰ দ্বাৰা বিচাৰ কৰি এইবিলাক বিষয়ৰ চৰ্চা কৰাটো জ্ঞান লাভৰ উপায় আৰু ইয়াৰ উপলব্ধিয়ে জ্ঞান । এই জ্ঞান লাভ কৰি নিজৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ উপলব্ধি কৰাৰ পিছতহে বিজ্ঞান বা আত্মজ্ঞান লাভৰ পথত অগ্ৰসৰ হ’ব পাৰি । জনসাধৰণক এই জ্ঞান প্ৰদান কৰাৰ অৰ্থে হৰিদেৱ গুৰুজনাই তেওঁৰ সত্ৰানুষ্ঠানত নিতৌ তিনিবাৰকৈ ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ পাঠ কৰি ইয়াত সন্নিৱিষ্ট গুঢ় তত্বসমুহ পুংখানুপুংখ ভাৱে ব্যাখ্যা কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিছিল ।(আগলৈ)