The “Satra” Institution of Guru Harideva-63(হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠান-৬৩)

 

In Bhagavata it is told that before creation of human body God creates innumerable types of bodies like trees, animals, reptiles, birds and so on. Each of those bodies is occupied by its possessor or Jiva. The embedded soul or Jiva is able to partially express itself by performance of limited activities through those bodies. The embedded soul in such a body is able to maintain the body under its possession  by intake of  food,  by rest through sleep , by self protection from enemy. It can also procreate similar type of bodies as progeny to continue the survival of that  particular species of which the body of the Jiva belongs. A Jiva or embedded soul does those works by application of natural instinctive knowledge. For performance of these works Jiva neednot apply higher state of mind to think and finer intelligence  for discrimination. So  machineries like mind , intelligence etc are not in a well developed state in those bodies. It is told in Bhagavata that God Almighty created human body with higher and finer capacity of mind and intelligence and   these instruments also get positive support from the  senses , vital air etc provided in the body. The human being is supposed to do worldly activities and enjoy the human life in a regulated way  by wise application of these improved provisions made available in human body by God Almighty and finally attain liberation. But it is not that easy for a human being. This is because after passing through many many births and deaths through lower types of bodies like animal , reptiles ,birds etc as described above, the jiva  takes birth in a human body. During each birth the jiva gains some instinctive habits in accordance with the nature of the body it possessed at different times and thus a huge accumulation of instinctive habits in the form of “Samskara” or impression  come to the human body along with the Jiva and remain inherent there. Now, if the human being knowingly or unknowingly apply the comparatively higher capacity available in human body, mind, intelligence etc to create conditions favorable for the growth of those instinctive habits inherent in him then his actions can never serve the purpose of a human life. So it is necessary to train up human being to lead an ideal human life and finally attain liberation by wise utilization of  the human body. It is told that God Almighty himself reveals the Vedas for this purpose .Sage Vyasdeva brought those knowledge to us through the Bhagavata. Guru Harideva made arrangements to distribute that knowledge of Bhagavata through his Satra Institutions. (to be continued)

ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে মানৱ শৰীৰ সৃষ্টি কৰাৰ পূৰ্বতে ঈশ্বৰে বৃক্ষ , পশু-পক্ষী , সৰীসৃপ ইত্যাদিকে ধৰি অসংখ্য প্ৰকাৰৰ শৰীৰ সৃষ্টি কৰিছিল । প্ৰত্যেক শৰীৰতে জীৱ বা শৰীৰৰ অধিকাৰী থাকে ।এই শৰীৰ সমুহৰ দ্বাৰা শৰীৰৰ অধিকাৰী জীৱই সীমিত পৰিমাণৰ কাৰ্যহে অনুষ্ঠিত কৰিব পাৰে।এইসমুহ শৰীৰৰ অধিকাৰী জীৱই খাদ্য গ্ৰহণ , নিদ্ৰা বা জিৰণী , শত্ৰুৰ পৰা আত্মৰক্ষা আদি কাৰ্য কৰি নিজৰ শৰীৰ ৰক্ষা কৰিব পাৰে । লগতে জননৰ জৰিয়তে নিজৰ শৰীৰৰ সৈতে একে প্ৰজাতিৰ শৰীৰ সৃষ্টি কৰি বংশধাৰা অব্যাহত ৰাখিব পাৰে । এই শৰীৰসমুহৰ অধিকাৰী জীৱই ওপৰোক্ত কৰ্ম সমুহ সহজাত প্ৰবৃত্তিৰ বশবৰ্ত্তী হৈ  অনুষ্ঠিত কৰে । এই কৰ্মসমুহ কৰাৰ বাবে এনে শৰীৰধাৰী জীৱই  উচ্চতৰ মানসিক চিন্তা বা বিবেক বুদ্ধি ইত্যাদি প্ৰয়োগ কৰাৰ প্ৰয়োজন নহয় । সেই কাৰণে এই সমুহ শৰীৰত মন বুদ্ধি আদি সুক্ষ্মতৰ যন্ত্ৰবিলাক কেতিয়াও সম্পূৰ্ণভাৱে বিকশিত হোৱাৰ সম্ভাৱনা নাথাকে । ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে পৰমেশ্বৰে পূৰ্ণ বিকাশৰ সম্ভাৱনা থকা মন আৰু বুদ্ধি ৰূপ যন্ত্ৰ সংযোগ কৰি মানৱ শৰীৰ সৃষ্টি কৰিছে । লগতে এনে উন্নততৰ যন্ত্ৰসমুহ ব্যৱহাৰ কৰাত সহায়ক হোৱা ধৰণে শৰীৰত ইন্দ্ৰিয়, প্ৰাণ আদিৰো সংযোগ কৰিছে । মানৱ শৰীৰত থকা এনে উন্নততৰ সুবিধাৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰি মানুহে নিয়ন্ত্ৰিত ৰূপত জাগতিক সুখ সমৃদ্ধি উপভোগ কৰিব লাগে আৰু অন্তত পূৰ্ণ মানৱত পৰিণত হব লাগে বা মুক্তি লাভ কৰিব লাগে বুলি ধৰা হয়। কিন্তু মানুহৰ বাবে এই কাম ইমান সহজ নহয়। ইয়াৰ কাৰণ হৈছে পশু, পক্ষী,  সৰীসৃপ ইত্যাদি নিম্নতৰ যোনিত অসংখ্যবাৰ জন্ম গ্ৰহণ আৰু মৃত্যুবৰণ কৰাৰ পিছত জীৱ মানৱ শৰীৰলৈ আহে ।প্ৰত্যেক জন্মতে জীৱই একো একোটা শৰীৰৰ স্বভাৱগত অভ্যাস সংগ্ৰহ কৰে আৰু এনেদৰে সংগ্ৰহ কৰা স্বভাৱৰ বৃহত ভাণ্ডাৰ সংস্কাৰৰ ৰূপত জীৱৰ সৈতে মানৱ শৰীৰলৈ আহে আৰু তাতে অন্তৰ্নিহিত হৈ থাকে।এতিয়া মানুহ বা মানৱ শৰীৰস্থ জীৱই যদি মানৱ শৰীৰৰ উন্নতৰ বুদ্ধি বৃত্তি নিজৰ শৰীৰত অন্তৰ্নিহিত হৈ থকা এই পশু-পক্ষীসুলভ প্ৰবৃত্তিসমুহৰ বিকাশৰ অৰ্থে ব্যৱহাৰ কৰে তেন্তে তেনে মানুহে অনুষ্ঠিত কৰা কামে মানৱ জীৱনৰ উদ্দেশ্য আৰু লক্ষ্য কেতিয়াও পূৰণ কৰিব নোৱাৰে । সেই কাৰণে মানুহে মানৱ শৰীৰ ব্যৱহাৰ কৰি আদৰ্শ মানৱ জীৱন যাপন কৰাৰ অন্তত পূৰ্ণতা লাভ বা মুক্তি লাভৰ অৰ্থে কাম কৰাৰ বাবে প্ৰশিক্ষণ লোৱাৰ প্ৰয়োজন হয় । কোৱা হৈছে যে এই উদ্দেশ্য সাধন কৰাৰ বাব পৰমেশ্বৰে বেদ প্ৰকাশ কৰিছে । মহৰ্ষি ব্যাসদেৱে ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ জৰিয়তে এই বেদজ্ঞান সৰল ৰূপত মানুহৰ মাজলৈ লৈ আহিছে আৰু বিভিন্ন কালৰ বিভিন্ন মনীষিয়ে বিভিন্ন উপায়েৰে মানুহক এই শিক্ষা দি আহিছে।একেদৰে হৰিদেৱ গুৰুজনাই সত্ৰানুষ্ঠানৰ মাধ্যমত ভাগৱতৰ এই জ্ঞান অনুসৰি জনসাধাৰণক ব্যৱহাৰিক শিক্ষা দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিছে ।(আগলৈ)