Understanding Guru Harideva’s Approach Towards Unity-116 (একতাৰ অনুসন্ধান সম্পৰ্কত হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ দৃষ্টিভঙ্গী বুজাৰ প্ৰয়াস-১১৬)

Life of Guru Harideva took a totally new turn after the death of his parents. At that time his age was sixteen years. His sister Subhadra was only six years old.  In the absence of parents full responsibility of his sister Subhadra  came to him. By that time, the Pathsala and Tole education conducted by Dwija Ajanabha was closed and the students  left that place. We mentioned in some of our earlier  posts that one boy named  Gobinda was in very close relationship with Ajanabha and Parijati. The couple used to treat Govinda like their own son. After completion of education in the Tole of Dwija Ajanabha  this  Gobinda joined as a teacher in the same Tole and used to help the family of Ajanabha in all respects. Prior to death, Dwija Ajanabha, requested Gobinda to look after his children and wife after his death. Now his wife Parijati was not there, only the children were there. Gobinda  started taking care of Harideva and his sister Subhadra as their guardian staying  with them . In this way  Guru Harideva and his sister started a new way of living  under care of Dwija Gobinda. As long as Dwija Gobinda was alive, he did not leave the company of Guru Harideva. He played  an important role in the life of Guru Harideva and we are going to mention this man in our future writings on several occasions. We told earlier that Dwija Ajanabha and his family had religious, cultural and social differences with majority of the local people of  Narayanapur area. In spite of that,  Dwija Ajanabha maintained very cordial relationship with all people irrespective of their cast, creed, food-habits, cultural practice, social and economic status etc. As a teacher, he was respected by all people in the society. At that time number of educated people was very less in the society. So, people in large numbers from the locality and neighboring villages always used to visit Ajanabha  and  take advice from him to solve all types of problems faced by them. Ajanabhva used to offer due respect to each and  every person visiting him. He  gave patient hearing to all types problems of all people and tried his best to find  out some solution to their problems.  People also came to know that his son, Hardeva  became  highly  educated and well conversant with  knowledge of all scriptures at his very young age. Now in absence of Dwija Ajanabha, those people started  visiting  Harideva with their problems for getting proper advice as before . (to be continued)

পিতৃ মাতৃৰ বিয়োগ হোৱাৰ পিছত হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ জীৱনলৈ হঠাতে বহু পৰিবৰ্ত্তন  আহিছিল। তেতিয়া তেওঁৰ বয়স আছিল ষোল্ল বছৰ আৰু ভনীয়েক সুভদ্ৰা ছয় বছৰীয়া শিশু আছিল। পিতৃ মাতৃ অবিহনে সুভদ্ৰাৰ সম্পূৰ্ণ দায়িত্ব গুৰুজনাৰ ওপৰতে পৰিছিল। ইতিমধ্যে দ্বিজ অজনাভৰ পাঠশালা আৰু টোল বন্ধ হৈ গৈছিল। ছাত্ৰ সকলে সেই ঠাই এৰি গুছি গৈছিল। আমাৰ আগৰ কেইটা মান লিখিনিত উল্লেখ কৰা হৈছে যে গোবিন্দ নামৰ ল’ৰা এটা অজনাভ দম্পতিৰ অতি প্ৰিয় আছিল। অজনাভ আৰু পাৰিজাতিয়ে নিজৰ সন্তানৰ দৰে গোবিন্দক মৰম স্নেহ কৰিছিল। অজনাভৰ টোলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰাৰ অন্তত তেওঁ একেখন টোলতে শিক্ষকৰ দায়িত্বও গ্ৰহণ কৰিছিল । অজনাভে মৃত্যুৰ পূৰ্বে দ্বিজ গোবিন্দক তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত পৰিবাৰ আৰু ল’ৰা ছোৱালী দুটাক চোৱা চিতা কৰিবৰ বাবে অনুৰোধ কৰিছিল । ইতিমধ্যে  পাৰিজাতিয়ে স্বামীৰ লগতে দেহত্যাগ কৰাৰ ফলত কেৱল তেওঁলোকৰ সন্তান দুটিহে থাকি গৈছিল । দ্বিজ গোবিন্দই হৰিদেৱ আৰু সুভদ্ৰাৰ লগতে অভিভাৱক হিচাপে থাকি তেওঁলোকক চোৱা চিতা কৰাৰ দায়িত্ব লৈছিল। এনেদৰে দ্বিজ গোবিন্দক সাৰথি কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই জীৱনৰ এটা নতুন অধ্যায় আৰম্ভ কৰিছিল । নিজৰ জীৱনৰ শেষ মুহুৰ্ত্তলৈকে এইজন দ্বিজ গোবিন্দ হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ লগতে আছিল। হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ জীৱনৰ যাত্ৰা পথত দ্বিজ গোবিন্দই অনেক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল । পিছলৈ আমাৰ লিখনিৰ অনেক স্থানত দ্বিজ গোবিন্দৰ প্ৰসঙ্গ  অনাৰ প্ৰয়োজন আহি পৰিব। আমাৰ আগৰ লিখনিত উল্লেখ কৰি অহা হৈছে যে ধৰ্মীয়, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক দিশৰ পৰা দ্বিজ অজনাভৰ পৰিয়ালৰ লগত নাৰায়ণপুৰ অঞ্চলৰ সৰহ সংখ্যক স্থানীয় বাসিন্দাৰ অনেক পাৰ্থক্য আছিল । তেনে পৰিস্থিতিৰ মাজতো দ্বিজ অজনাভে জাতিগত, ধৰ্মীয় আচাৰ আচৰণ, খাদ্যাভ্যাস, সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা , সমাজিক, আৰ্থিক অৱস্থা আদিৰ কোনো ভেদাভেদ নৰখাকৈ সমাজৰ সকলো স্তৰৰ লোকৰ সৈতে আন্তৰিকতা পূৰ্ণ সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰিছিল। এজন আদৰ্শ শিক্ষক হিচাপে সমাজৰ সকলোৱে তেওঁক সন্মান কৰিছিল।সেই সময়ৰ সমাজত শিক্ষিত লোকৰ সংখ্যা বৰ তাকৰ আছিল। সেই কাৰণে স্থানীয় ৰাইজৰ উপৰিও ওচৰ পাজৰৰ গাওঁসমুহৰ পৰা বৃহৎ সংখ্যক লোকে নিজে ভোগ কৰি থকা সমস্যা সমুহৰ  প্ৰতিকাৰৰ উপায় বিচাৰি দ্বিজ অজনাভৰ ওচৰলৈ আহিছিল। দ্বিজ অজনাভে তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা প্ৰত্যেক ব্যক্তিকে যথযোগ্য সন্মান দিছিল। সহানুভূতি সহকাৰে সকলোৰে সমস্যাৰ কথা শুনি নিজৰ বিচাৰ বুদ্ধিমতে যিমান দূৰ সম্ভৱ দিহা পৰামৰ্শ দি সহায় কৰিছিল। অজনাভৰ পুত্ৰ হৰিদেৱ বয়সত সৰু হ’লেও উচ্চ শিক্ষিত  আৰু  সকলো শাস্ত্ৰতে পাৰ্গত  হোৱা বুলিও তেওঁলোকে জানিব পাৰিছিল । সেয়েহে অজনাভৰ মৃত্যুৰ পিছত সমাজৰ সেই সকল লোকে আগৰ দৰে দিহা উপদেশ বিচাৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ ওচৰলৈ অহা আৰম্ভ কৰিছিল । (আগলৈ)