The “Satra” Institution of Guru Harideva-85(হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠান-৮৫)

 

There is nothing in the world which can exist independent of God and these things are discussed earlier. By hearing ,seeing , testing , touching and smelling we become able to know about things  of the past , present and future , big or small , living or non living etc of the  world. Bhagavata tells that nothing of these can exist if God does not create them, enter into them, exist inside them and  keep them active. Things come into existence after creation, then exist for sometimes and after destruction their existence ends. Now scripture tell that anything that does not exist at all times, that is,  in the past , present and future can not be  considered as  ‘Sat’ or ever existing truth. So, nothing of the creation can be considered as  ‘Sat’ or  eternal  truth . On the other hand God exists independent of these things and also prior to the creation, during sustenance of the created world and after annihilation of the creation. So he is said to be the only ‘Sat’ or ever existing Ultimate Truth . Now, Bhagavata again tells that the thing which does not exist prior to its creation and after its annihilation can not exists in the middle also. But we see innumerable things surrounding us with our own eyes. Then how can we  say that these things are not there? Answering this question Bhagavata tells that the things that we see in this world are only different names and forms. Their existence is totally dependent upon God.Based on such observation of Bhagavata Guru Harideva tells that the things  we see in this world are imaginary things like the things that we witness when we are in dream. Everything of the dream world vanishes as soon as we awake up from  dream. But when in dream state we can not understand that the things of dream world are imaginary false things.Similarly when in waking state we can not understand that the things of this world are imaginary false things. The only way to  come out from the world of dream is to wake up from dream. Similarly the only way to come out from imaginary world of name and form which we witness in front of us and consider to be true is to wake up spiritually. This spiritual waking up is called attainment of self realization or realization of the “Sat”.  Attainment of this is said to be the only aim of human life by Guru Harideva. Bhagavata suggests simple ways of spiritual practices for this purpose . In his Satra Institutions Guru Harideva made proper arrangements for practical application of those teachings from Bhagavata  . (to be continued)  

জগতত ঈশ্বৰৰ পৰা পৃথক হৈ স্বাধীন  ভাৱে একো  বস্তু থাকিব নোৱাৰে ।  আগতে এই কথা কোৱা হৈছে । জগতত ক্ষুদ্ৰ বা বৃহৎ , স্থাৱৰ বা জঙ্গম অসংখ্য প্ৰকাৰ বস্তু অতীততো আছিল, বৰ্ত্তমানো আছে আৰু ভৱিষ্যতেও থাকিব । দেখি ,শুনি ,স্পৰ্শ কৰি, গোন্ধ আৰু সোৱাদ লৈ জগতৰ এই বস্তু সমুহৰ অস্তিত্বৰ বিষয়ে আমি জানিব পাৰো ।ভাগৱতে কৈছে যে ঈশ্বৰে সৃষ্টি নকৰিলে , সৃষ্টি কৰা বস্তুত প্ৰৱেশ নকৰিলে আৰু বস্তুৰ অভ্যন্তৰত থিতাপি লৈ তাক সক্ৰিয় কৰি নাৰাখিলে জগতত একো বস্তুৰে অস্তিত্ব থাকিব নোৱাৰে । বস্তু  সৃষ্টি হয় আৰু সৃষ্টিৰ পিছতহে  জগতত দেখা যায় ,তাৰ পিছত কিছু কাল জগতত থাকে আৰু নাশ হয় । নাশ হোৱাৰ পিছত  সেই বস্তুক জগতত পুনৰ দেখা নাযায় । শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে যি বস্তু সকলো সময়তে অৰ্থাৎ অতীত ,বৰ্ত্তমান আৰু ভৱিষ্যত তিনিওটা কালতে নাথাকে সেই বস্তুক ‘সৎ’ বা চিৰন্তন সত্য বুলি ক’ব নোৱাৰি। সেই কাৰণে জগতৰ একো বস্তুকে সদ্বস্তু বা চিৰন্তন সত্য বুলি ধৰা নহয়। আনহাতে ঈশ্বৰ অন্য একোৰে ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নোহোৱাকৈ স্বাধীন ভাৱে আৰু সকলো কালতে থাকে।   অৰ্থাৎ ঈশ্বৰ সৃষ্টি পূৰ্বতেও আছিল , সৃষ্টি চলি থকা অৱস্থাতো আছে আৰু সৃষ্টি ধ্বংস হোৱাৰ পিছতো থাকিব। সেই কাৰণে ঈশ্বৰক একমাত্ৰ সদ্বস্তু বা চিৰন্তন সত্য বুলি কোৱা হয়। আনহাতে ভাগৱতে পুনৰ কৈছে যে যি বস্তু উৎপত্তিৰ আগতে নাছিল আৰু নাশ হোৱাৰ পিছতো নাথাকে সেই বস্তু সৃষ্টি আৰু নাশৰ মধ্যবৰ্ত্তী কালতো নাথাকে । কিন্তু আমি আমাৰ চাৰিওফালে অসংখ্য বস্তু দেখি থাকো ।তেনে অৱস্থাত আমি কেনেকৈ ভাবিব পাৰো যে এই বস্তুসমুহ নাই ?এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দি ভাগৱতে কৈছে যে এই বিলাক নাম আৰু ৰূপ মাত্ৰ । এই বিলাক বস্তৰ অস্তিত্ব ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল ,ঈশ্বৰক বাদ দি এইবিলাকৰ কোনো অস্তিত্ব নাথাকে । ভাগৱতৰ এই তত্বকথা ব্যাখ্যা কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে জগতত আমি দেখা বস্তুসমুহ সপোনত দেখা বস্তুৰ দৰে কাল্পনিক মিছা বস্তু। সাৰ পোৱাৰ লগে লগে সপোনত দেখা সকলো বস্তু অন্তৰ্ধান হয় কিন্তু সপোন দেখি থকা অৱস্থাত সপোন জগতৰ সকলো বস্তু সত্য যেন লাগে।টোপনিৰ পৰা জাগি উঠি দিঠকলৈ অহাই হৈছে সপোনৰ জগতৰ পৰা বাহিৰলৈ অহাৰ একমাত্ৰ পথ।একেদৰে পাৰমাৰ্থিক জাগৰণ নোহোৱা পৰ্যন্ত জগতৰ  বিষয় বস্তু সত্য যেন লাগে । পাৰমাৰ্থিক জাগৰণৰ জৰিয়তে পাৰমাৰ্থিক জগতত প্ৰৱেশ কৰিলে ইহ জগতৰ বস্তুসমুহ সপোনত  দেখা বস্তৰ দৰে মিছা বুলি অনুভৱ কৰিব পাৰি । এনে পাৰমাৰ্থিক জাগৰণকে আত্মজ্ঞান বুলি কোৱা হৈছে । আত্মজ্ঞান লাভ কৰাৰ বাবে প্ৰচেষ্টা কৰাটো মানৱ জীৱনৰ একমাত্ৰ উদ্দেশ্য বুলি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে । এই লক্ষ্য সাধনৰ বাবে ভাগৱতত সহজ উপায় দিয়া হৈছে । ভাগৱতৰ এই শিক্ষাৰ ব্যৱহাৰিক প্ৰয়োগ কৰাৰ  উদ্দেশ্যে হৰিদেৱ গুৰুজনাই সত্ৰ স্থাপন কৰিছিল । (আগলৈ)