Understanding Guru Harideva’s approach towards Unity-6 ( একতাৰ অনুসন্ধান সম্পৰ্কত হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ দৃষ্টিভঙ্গী বুজাৰ প্ৰয়াস-৬ )

After going through the preceding  three posts , people may think that social and family life are discouraged in the religious practice of Guru Harideva . But it is not correct  . Guru Harideva suggested that seeing nothing , knowing nothing , doing nothing etc can never be spiritual practice of higher order .  His point is ,we should  know the nature of our relationship  with  other  people  in its proper perspective . Then only we can have proper relationship with people outside us . Every person  in  this world maintain his own identity. All are having  self respect .  In our eyes one person may be good or bad , respectable or negligible  etc . But if we see from his point of view , we will realize that each person is conscious of  his self respect.   So , it is not at all possible to utilize even a single person  for  our  own interest  without violating the natural law . Even we can not utilize  wife , children  or other members of our family  like that . But we are always trying to do so and that is the root cause of the problems , that we face in our  relationship with others .As we discussed earlier , coming together of people as members of one family ,members of one community . villagers of same village , neighbors , citizens of one  country , relatives , enemies , friends etc are predestined  according to past doings of both the parties . All are bound to perform duties assigned according  to their  past deeds . Hence things happen automatically  as per rule of the nature . What we can do, is to allow the happenings to react in our mind and enjoy the outcome of the things in the form of happiness  or sorrow . We are always doing this and inviting problems  .We can  adjust our minds through the teachings of Guru Harideva to deal with this problem .(to be continued)

ইয়াৰ আগৰ তিনিটা লিখনী পঢ়ি হৰিদেৱ গুৰুজনাই সাংসাৰিক বা সামাজিক সম্পৰ্ক  ৰক্ষাৰ বিষয়ত উৎসাহ দিয়া নাছিল বুলি ধাৰণা হ’ব পাৰে । কিন্তু ই সত্য নহয় । গুৰুজনাৰ মতে একো নোচোৱা , একো নজনা বা একো নকৰাটো কোনো উচ্চ স্তৰৰ ধৰ্মীয় দৃষ্টিভঙ্গী নহয় । তেওঁ কৈছে যে পৰিয়াল তথা সমাজৰ লোকৰ লগত  সম্পৰ্ক কি দৃষ্টিৰে গ্ৰহণ কৰা উচিত তাৰ শুদ্ধ শিক্ষা ল’ব লাগে । তেতিয়াহে সঁচা অৰ্থত সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰা সম্ভৱ । জগতৰ প্ৰত্যেক ব্যক্তিয়ে নিজৰ আত্ম পৰিচয় ৰক্ষা কৰে । প্ৰত্যেকৰে স্বাভিমান আছে ।কোনেও নিজৰ আত্মমৰ্যাদা হানি হোৱাটো নিবিচাৰে । আমাৰ দৃষ্টিত কোনো মানুহ ভাল বা বেয়া হ’ব পাৰে । সন্মানীয় বা নিন্দনীয় ব্যক্তি হ’ব পাৰে । কিন্তু সেইজন ব্যক্তিৰ  দৃষ্টিৰে বিচাৰ কৰি চালে বুজিব পাৰি যে তেওঁৰো ব্যক্তিগত আত্মসন্মানবোধ আছে । সেই কাৰণে প্ৰকৃতিৰ নিয়ম উলঙ্ঘন নকৰাকৈ  এজন ব্যক্তিক আমাৰ পছন্দমতে তথা আমাৰ নিজৰ স্বাৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰা কেতিয়াও সম্ভৱ হ’ব নোৱাৰে। আনকি আমাৰ পত্নী , পুত্ৰকন্যা বা পৰিয়ালৰ অন্য নিকটাত্মীয় লোককো এনেদৰে ব্যৱহাৰ কৰা সম্ভৱ নহয় । কিন্তু আমি সদায় তাকে কৰাৰ চেষ্টা কৰি থাকো আৰু সিয়ে অন্য ব্যক্তিৰ সৈতে সম্পৰ্ক ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত উদ্ভৱ হোৱা সমস্যাসমুহৰ মূল কাৰণ । আগতে কৈ অহা হৈছে যে একে পৰিয়ালৰ সদস্য , এখন সমাজৰ সদস্য , ওচৰ চুবুৰীয়া , একে গাৱঁৰ বাসিন্দা , একে দেশৰ নাগৰিক , পৰস্পৰৰ শত্ৰু-মিত্ৰ ইত্যাদি অনেক প্ৰকাৰে ইজনৰ লগত সিজনৰ সম্পৰ্ক স্থাপন হয়্। উভয় পক্ষৰ অতীত কৰ্মৰ ফল অনুসৰি এনে সংযোগসমুহ পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত । সংযোগ সাধনৰ পিচত অতীত কৰ্মৰ ফল অনুসৰি প্ৰত্যেকে নিজৰ নিজৰ পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত নিয়ম মতে কাম কৰি যাবলৈ বাধ্য ।  গতিকে সম্পৰ্কৰ সংযোগ আৰু তাৰ পৰবৰ্ত্তী ঘটনাসমুহ প্ৰকৃতিৰ নিয়ম অনুসৰি নিজে নিজে সংঘটিত হয় । আমি কেৱল ঘটনাসমুহক আমাৰ মনত প্ৰতিক্ৰিয়া সৃষ্টি কৰিবলৈ সুবিধা দিওঁ আৰু তাৰ পৰা উৎপন্ন সুখ বা দুখ ভোগ কৰো ।  ইয়াৰ ফলত  আমি সদায় নতুন নতুন সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈ থাকো । হৰিদেৱ গুৰুজনাই দি যোৱা শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি আমি এই সমস্যাৰ পৰা মুক্ত থাকিব  পাৰো । (আগলৈ)