Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva -96 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-৯৬)

 

Bhagavata tells that  coming to the shelter or Sharana of God is the way of  attainment of devotion , self-realization and detachment from the things of the material world. Based on such teaching of Bhagavata Guru Harideva suggests that Lord Krishna is always seated as Super Soul in our own heart. One should come to the shelter of Lord Krishna only for attainment of devotion, self-realization and detachment from other things. Those who come to the shelter of demigods other than Lord Krishna cannot expect such result. We know that hunger creates pain in our body mind complex. After taking food we get relief from that pain. But there are some procedure for eating of food. We do not consume plateful of food in one bite. Food is consumed bite by bite. By this process when our stomach becomes full we get relief from the pain of hunger. Citing such analogy related to our day to day experience Bhagavata tells that with each bite of food consumed we gradually get relief from the pain of hunger and when our stomach becomes full in that way we get total relief. But getting total relief from the pain of hunger is not the only essentiality of consumption of food. We should  get delicious taste and mental pleasure from the food consumed. Moreover, the food consumed by us should be suitable for total nourishment of all big, small ,  gross and subtle  organs of the body. If all parts of the body are not fully nourished by consumption of proper food then a strong body-mind complex cannot sustain. So, it is most essential for people to  become  very careful in selection of food items . By eating any kind of food we can get temporary  relief from the pain of hunger . But by eating proper food we get taste and mental satisfaction in addition to that relief . Also, after digestion of proper  food all parts of our body get full nourishment. Analyzing the things in this way Guru Harideva suggests that if one goes on practicing Shravana, Kirtana ,Smarana etc. after coming to shelter or Sharana of Lord Krishna then he gradually and simultaneously attains devotion , self-realization and detachment from worldly things . He tells that by making continuous spiritual practice in this way one can attain spiritual perfection and can rest in supreme peace. (to be continued)

ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ মতে ভগৱানৰ শৰণ গ্ৰহণ ভক্তি, আত্মজ্ঞান আৰু বৈৰাগ্য লাভৰ পথ। ভাগৱতৰ এই সিদ্ধান্তৰ  ভিত্তিত হৰিদেৱ গুৰুজনাই উপদেশ দি কৈছে যে নিজৰ হৃদয়ত পৰমাত্মাৰূপে সদা-বিৰাজমান ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ  চৰণত  একনিষ্ঠভাৱে শৰণ গ্ৰহণ কৰিলে জ্ঞান ,ভক্তি আৰু বৈৰাগ্য একেলগে লাভ কৰিব পাৰি । কৃষ্ণত বাদে অন্য দেৱতাত শৰণ গ্ৰহণ কৰি  এনে সুফল আশা কৰিব নোৱাৰি । আমি জানো যে  অতিপাত ভোক লাগিলে শৰীৰ-মনত বৰ  যন্ত্ৰণা  অনুভৱ  হয় । খাদ্য গ্ৰহণ কৰিলে ভোকৰ যন্ত্ৰণাৰ পৰা অব্যাহতি লাভ কৰিব পাৰি । কিন্তু খাদ্য গ্ৰহণ কৰাৰ নিয়ম আছে । কাহীঁত লোৱা আটাইখিনি খাদ্য একে গৰাহতে খোৱা নহয় । এগৰাহ এগৰাহকৈ খাদ্য খাই পেট ভৰোৱা হয় আৰু পেট ভৰাৰ পিছত ভোকৰ যন্ত্ৰণা নোহোৱা হয় । আমি  দৈনন্দিন জীৱনত সততে  লাভ কৰা এই অভিজ্ঞতাৰ  উপমা দি ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে প্ৰতি গৰাহ খাদ্য পেটলৈ যোৱাৰ সমান্তৰাল ভাৱে ভোকৰ যন্ত্ৰণা ক্ৰমান্বয়ে কমি আহিবলৈ আৰম্ভ কৰে  আৰু পেট ভৰাৰ লগে লগে  যন্ত্ৰণাৰ সম্পূৰ্ণ উপশম হয় । কিন্তু ভোকৰ যন্ত্ৰণাৰ পৰা অব্যাহতি লাভ কৰাই খাদ্য গ্ৰহণৰ একমাত্ৰ উদ্দেশ্য নহয় । খাদ্য খাই জিভাত তৃপ্তি  আৰু মনত সন্তোষ উৎপন্ন হ’ব লাগে । লগতে খাদ্যৰ পৰা সমগ্ৰ শৰীৰৰ সৰু-বৰ ,স্থূল-সুক্ষ্ম প্ৰতিটো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গৰ পুষ্টি সাধন হোৱাটোও  অত্যন্ত প্ৰয়োজনীয় কথা । সুষম খাদ্যৰ জৰিয়তে শৰীৰৰ সৰ্বাঙ্গীন পুষ্টি সাধন কৰিব নোৱাৰিলে শৰীৰ বলবান ,সুষ্ঠ আৰু নিৰোগী হৈ থাকিব নোৱাৰে । সেয়েহে খাদ্য নিৰ্বাচনৰ বেলিকা  সাৱধানতা অৱলম্বন কৰাৰ বিশেষ প্ৰয়োজনীয়তা আছে ।যিকোনো খাদ্য খাই  ভোকৰ যন্ত্ৰণাৰ পৰা সাময়িক সকাহ লাভ কৰিব পাৰি । কিন্তু  যথোপযুক্ত খাদ্য গ্ৰহণ কৰিলে প্ৰতি গৰাহ খাদ্য পেটলৈ যোৱাৰ লগে লগে ক্ষুধাৰ যন্ত্ৰণা ক্ৰমান্বয়ে কমি অহাৰ লগতে জিভাৰ  তৃপ্তি আৰু মনৰ সন্তুষ্টি সাধন হয়। সুষম  খাদ্য যথাযথভাৱে  হজম হোৱাৰ ফলত শৰীৰৰ সৰ্বাঙ্গীন পুষ্টি  সাধন হয়।কথাবিলক এনেদৰে বিচাৰ বিশ্লেষণ কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে কেৱল মাত্ৰ ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ চৰণত শৰণ গ্ৰহণ কৰি কৃষ্ণকথা শ্ৰৱণ ,কীৰ্ত্তন , স্মৰণ ইত্যাদি কৰি থাকিলে মানুহৰ মনত ক্ৰমান্বয়ে ভগৱান কৃষ্ণৰ প্ৰতি ভক্তি ভাৱৰ উদয় হয় আৰু তাৰ লগতে আত্মজ্ঞান লাভ হয় আৰু সংসাৰৰ প্ৰতি বৈৰাগ্যও  জন্মে । গুৰুজনাই  কৈছে যে এই উপায়েৰে সাধনা কৰি এটা সময়ত মানুহে পাৰমাৰ্থিক পূৰ্ণতা তথা পৰম শান্তি লাভ কৰিব  পাৰে।(আগলৈ)