Bhagavata tells
that when a person sleeps the things and happenings encountered in the state of dreaming is true for him. As soon the concerned person
wakes up, he realizes that everything of
the dream world is false. Similarly the things under possession of a person and
his relationship with people are true for him as long as he remains alive in
the present body. Immediately after destruction of the present body nothing of this world is
true for him. Explaining the nature of our relationships with the things and
people of this world like that Bhagavata further tells that it is not possible
for common people to avoid these things while living in this world. But it is
essential to know the true nature of our relationship with them and coordinate accordingly for living a
happy and fruitful life in this world. In this context Guru Hairideva suggests that people should
understand the reality of the things and people of the world but at the same
time he should not envy anything unfavorable for him. People should not try to
utilize anything of this world from the angle of his personal satisfaction.
People should try to realize that God
himself establishes relationships with us in the shape of husband, wife,
children, relatives, friend, enemy and so on. God himself takes the shape of all
other things available in his creation. Being present in us God himself controls
our body, mind, intelligence etc. and we maintain relationships with people and
things of the world in accordance with that control. Things and people of the
world become favorable or unfavorable for us in accordance with the situation in
which we are presently placed and those situations are ever changing. If the subject
is are analyzed and things are accepted in this
way one can be equipoised. Under such condition everything of this world becomes
favorable for him. Such a person can remain happy from all angles. Explaining the
things like this Guru Harideva tells that it is not possible to attain such state of happiness by mere
mental and intelligential exercise. It is essential to come to “Sharana” of
Lord Krishna for that purpose.(to be continued)
ভাগৱতে
কৈছে যে মানুহ এজন যেতিয়া শুই থাকে তেতিয়া সপোনত দেখা মানুহ্, বস্তু, ঘটনা, সম্বন্ধ ইত্যাদি তেওঁৰ
কাৰণে সত্য । কিন্তু টোপনিৰ পৰা সাৰ পোৱাৰ লগে লগে মানুহজনে সপোনত দেখা সকলোখিনি
মিছা বুলি বুজি পায়। একেদৰে মানুহে নিজৰ বুলি ভাৱি থকা জগতৰ মানুহ
, বস্তু , ঘটনা, সা-সম্পৰ্ক ইত্যাদিও বৰ্ত্তমানৰ শৰীৰ ধাৰণ কৰি থকালৈকে সত্য । শৰীৰ নাশ হোৱাৰ লগে লগে এই জগতৰ সকলোখিনি
তেওঁৰ বাবে মিছা হৈ পৰে । এইখন জগতৰ মানুহ আৰু বস্তুৰ সৈতে থকা আমাৰ
সম্পৰ্কৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ এনেদৰে ব্যাখ্যা কৰি ভাগৱতে পুনৰ কৈছে যে এইবিলাৰ সৈতে সম্পৰ্ক নৰখাকৈ আমাৰ দৰে সাধাৰণ লোক
জগতত বৰ্ত্তি থকা সম্ভৱ নহয়। কিন্তু জগতত সুখে-সন্তোষে
থাকিবলৈ হ’লে ইবিলাকৰ সত্য স্বৰূপ জানি লৈ সেইমতে সহাৱস্থান কৰাৰ প্ৰয়োজন হয়। এই প্ৰসঙ্গত হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে জগতৰ
মানুহ আৰু বস্তুৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ জানি লোৱাৰ লগতে এইবোৰৰ ভিতৰত যি বস্তু বা মানুহে আমাৰ স্বাৰ্থ পূৰণ কৰিব
নোৱাৰে বা স্বাৰ্থৰ পৰিপন্থী হয় সিবিলাকৰ প্ৰতি বিদ্বেষ ভাৱ পোষণ কৰা উচিত নহয়। আমি এই কথা অনুভৱ কৰা প্ৰয়োজন যে পতি ,পত্নী , সন্তান , অন্যান্য সম্পৰ্কীয় লোক , বন্ধু , শত্ৰু ইত্যাদি আকাৰ ধাৰণ কৰি স্বয়ং ঈশ্বৰে
আমাৰ সৈতে সম্পৰ্ক স্থাপন কৰে । জগতত যি যি বস্তু আছে সেই সকলোৱে স্বয়ং ভগৱানৰ ভিন্ন ভিন্ন ৰূপ। তদুপৰি ঈশ্বৰে আমাৰ অন্তৰতে বাস কৰি আমাৰ
শৰীৰ ,মন ,বুদ্ধি আদি সমস্তকে নিয়ন্ত্ৰণ কৰি থাকে আৰু আমি সেই নিয়ন্ত্ৰণমতে জগতৰ মানুহ আৰু বস্তুৰ লগত সম্বন্ধ স্থাপন কৰো । আমাৰ নিজৰ বৰ্ত্তমান পৰিবেশ-পৰিস্থিতি অনুসৰি
জগতৰ মানুহ আৰু বস্তু আমাৰ স্বাৰ্থৰ অনুকূল বা প্ৰতিকূল হৈ উঠে আৰু এই পৰিবেশ-পৰিস্থিতিসমুহৰ
পৰিবৰ্ত্তন হৈ থাকে । বিষয়টো যদি এনে ধৰণে বিচাৰ-বিশ্লেষণ কৰি জগতখন যথাযথভাৱে গ্ৰহণ কৰা হয়
তেন্তে মানুহ সৰ্বত্ৰ সমদৃষ্টিসম্পন্ন হ’ব পাৰে । এনে অৱস্থা লাভ কৰা বক্তিৰ মনত জগতৰ সমস্তই মঙলময় হৈ উঠে আৰু তেওঁ সকলো দিশৰ পৰা
সুখী হ’ব পাৰে । কথাবিলাক এনে ধৰণে বিশ্লেষণ কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই
কৈছে যে মন আৰু বুদ্ধিৰ সাধাৰণ কছৰত কৰি ওপৰোক্ত প্ৰকাৰৰ সুখদায়ক অৱস্থা লাভ কৰা সম্ভৱ নহয় । ইয়াৰ বাবে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ চৰণত শৰণ গ্ৰহণ
কৰা প্ৰয়োজন । (আগলৈ)
No comments:
Post a Comment