Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-165 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৬৫

 

In most of the Vedic Scriptures there are instructions for spiritual masters or Guru to reveal secrets pertaining to the absolute truth or God Almighty to competent disciples only. In view of those instructions all disciples cannot be considered as competent enough to know the underlying secrets behind the scriptural descriptions of the absolute truth or God Almighty. Explaining this point with  analogy  Bhagavata says that in autumn season water sometimes flows and sometimes does not flow downwards from mountain top depending upon the stock of water on  its higher region . Similarly, great spiritual master may or may not speak out the secrets of scriptural knowledge depending upon the eligibility of his disciple to receive the same . This point has also been explained in the scriptures including Bhagavata through different stories etc. There it is said  that Ravana , Hiranyakhsh , Kamasha etc  were very much powerful and  intelligent personalities. They became able to acquire the secrets contained in of the Vedas and Vedic Scriptures. But  they were not competent  to know  those secrets. Because of that  they misused the tremendous power of Vedic knowledge and caused  harm to the whole creation . These things are elaborately described in the Vedas and Vedic Scriptures. Being a great scholar of the Vedas and Vedic Scriptures, Guru Harideva was well aware of those Scriptural injunctions . At the same time spiritual upliftment of common ignorant people was the prime aim of his religious mission. Most his disciples  were common householders. Family life is said to be the field of performance of fruitive activities  and enjoyment of their outcomes. So naturally those householders  cannot be considered as competent persons  to know the inherent secret behind the scriptural descriptions pertaining to the Ultimate Truth .  Considering  the things from all  angles  Guru Harideva says that  to  be eligible  for higher spiritual attainment a disciple should keep him in close touch with his  Guru and learn lessons from him. For this purpose the disciple should stay in the hermitage of his Guru for one to four years or more depending upon his level of intelligence , understanding capacity,  family background etc.   ( to be continued )    

প্ৰায় সকলো বৈদিক শাস্ত্ৰতে পাৰমাৰ্থিক শিক্ষক বা গুৰুক নিৰ্দেশ দি কোৱা হৈছে যে কেৱল মাত্ৰ যোগ্য ব্যক্তিকহে গুঢ় পাৰমাৰ্থিক তত্বজ্ঞান দিয়া উচিত । ইয়াৰ পৰা এই কথা স্পষ্ট হয় যে মানৱ সমাজৰ সকলো ব্যক্তি শাস্ত্ৰসমূহত বৰ্ণিত পৰম সত্যৰ তত্বজ্ঞান বা শাস্ত্ৰবাণীৰ অন্তৰ্নিহিত ৰহস্যৰ বিষয়ে জনাৰ বাবে উপযুক্ত নহয় । উপমাৰ সহায়ত এই কথা ব্যাখ্যা কৰি ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে  শৰত কালত পৰ্বতৰ ওপৰত জমা থকা পৰিমাণৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি  পানী ওপৰৰ পৰা তললৈ নামি আহিবও পাৰে অথবা নাহিবও পাৰে। একেদৰে যোগ্যতা-অযোগ্যতাৰ ফালে চাই পৰম তত্বজ্ঞানী গুৰুৱে শিষ্যক শাস্ত্ৰৰ ৰহস্যপূৰ্ণ তত্বজ্ঞান দিবও  পাৰে অথবা নিদিবও  পাৰে । একেখিনি কথা ভাগৱত আৰু অন্যান্য বৈদিক শাস্ত্ৰত বিভিন্ন কাহিনীৰ জৰিয়তে অন্য ধৰণে ব্যাখ্যা কৰা হৈছে । কোৱা হৈছে যে ৰাৱণ , হিৰণ্যকশিপু , কংস আদি ব্যক্তিসকল  অত্যন্ত বুদ্ধিমান আছিল । তেওঁলোকে বেদ আৰু বৈদিক শাস্ত্ৰৰ অন্তৰ্নিহিত ৰহস্য ভেদ কৰি তত্বজ্ঞান লাভ কৰাত সক্ষম হৈছিল । কিন্তু সেই ৰহস্যপূৰ্ণ তত্বজ্ঞান লাভ কৰাৰ যোগ্যতা  সেই সকলৰ নাছিল । তাৰ ফলত তেওঁলোকে সেই জ্ঞানৰ শক্তি অপপ্ৰয়োগ কৰি সমস্ত জগতৰ প্ৰচুৰ অপকাৰ সাধন কৰিছিল।  বেদ আৰু বৈদিক শাস্ত্ৰত এই বিলাক কথা বিস্তাৰিতভাৱে বৰ্ণনা কৰা হৈছে । বেদ আৰু বৈদিক শাস্ত্ৰৰ তত্বজ্ঞ পুৰুষ হৰিদেৱ গুৰুজনাই  শাস্ত্ৰৰ ওপৰোক্ত নিৰ্দেশসমূহৰ বিষয়ে ভালদৰে জানিছিল । আনহাতে  সংসাৰত আৱদ্ধ  সাধাৰণ অজ্ঞানী লোকক পাৰমাৰ্থিক পথত আগবঢ়াই নিয়াটোৱে আছিল গুৰুজনাৰ ধৰ্মপ্ৰচাৰ কাৰ্যৰ প্ৰধান লক্ষ্য ।সংসাৰ হৈছে কামনা-বাসনা মূলক কৰ্মৰ সাধনা আৰু বৈষয়িক ভোগ-বাসনা পূৰণৰ ক্ষেত্ৰ। সেয়েহে স্বাভাৱিকতে ওপৰোক্ত শাস্ত্ৰীয় নিৰ্দেশৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত  কোনো গুৰুৱে সংসাৰ ধৰ্ম পালনত ব্যস্ত থকা লোকক গুঢ় ৰহস্যপূৰ্ণ শাস্ত্ৰজ্ঞান লাভ কৰাৰ বাবে যোগ্য পাত্ৰ বুলি গণ্য কৰিব  নোৱাৰে।এই সকলো কথা বিচাৰ বিবেচনা কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে  নিজকে শাস্ত্ৰৰ গুঢ় তত্বজ্ঞান লাভ কৰাৰ বাবে উপযুক্ত কৰি গঢ়ি তোলাৰ বাবে ইচ্ছুক শিষ্যই  গুৰুৰ নিকট সান্নিধ্যত অৰ্থাৎ গুৰুৰ আশ্ৰমত থাকি শিক্ষা গ্ৰহণ কৰাৰ প্ৰয়োজন।শিষ্যৰ বুদ্ধিবৃত্তি , জন্মগত সংস্কাৰ আদিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গুৰুৰ সৈতে আশ্ৰমত থাকি শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা কালৰ পৰিমাণ এবছৰৰ পৰা চাৰি বছৰ বা ততোধিক হ’ব পাৰে বুলিও গুৰুজনাই কৈছে।(আগলৈ )