Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-161 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৬১)

 

Guru Hairideva in his writings elaborately discusses the essential qualities of  spiritual master or Guru  and advises his followers to come to the shelter of such Guru. In  our preceding posts some of  them  have been discussed. On the other hand, in  the Vedic Scriptures  it is said that  the austerities and learning acquired by a people who is not gentle cause harm to the society . Bhagavata  practically explains this point through many stories involving various  characters. Based on those teachings Guru Harideva narrates the essential qualities of a disciple. According to him a person who is not respectful and obedient to his parents, respectable senior members and well wishers from his family and society should not be considered as a qualified disciple . It is already discussed that the religious philosophy of Guru Harideva is based on the teachings of Bhagavata. Bhagavata narrates the general life style and day to day activities of Lord Krishna as a human being in addition to his glorious divine activities. Bhagavata says that Lord Krishna followed all rules and regulations framed in the Vedic Scriptures for the members of the human society. He was God Almighty for his parents and seniors also .  Lord Krishna  as God Almighty is the  unique  controller or soul  of the body, mind and all activities of his own  parents , other senior relatives, teachers , seniors citizens and all other people . In spite of that the Lord as human being , used to show  due respect to all of them in his day to day life.  Based on such teachings contained in Bhagavata Guru Harideva suggests that a spiritual master or Guru should not accept any person who is not respectful and obedient to his parents and other  senior respectable persons  as his disciple . This is because a disciple who is not obedient even to his parents , cannot be obedient to his Guru in true sense . ( to be continued)

হৰিদেৱ গুৰুজনাই নিজৰ লিখনিত উপযুক্ত পাৰমাৰ্থিক শিক্ষাদাতা গুৰুৰ লক্ষণ বিস্তাৰিতভাৱে বৰ্ণনা কৰি শিষ্যক তেনে গুৰুৰ শৰণাগত হোৱাৰ উপদেশ দিছে ।ইয়াৰ আগৰ  কেইটামান লিখনিত এইবিলাক কথাৰ কিছু আভাস দিয়া হৈছে। আনহাতে বৈদিক শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে দুৰ্বিনীত ব্যক্তিয়ে  তপস্যা আৰু সাধনাৰ দ্বাৰা আহৰণ কৰা  জ্ঞান  সমাজৰ বাবে ক্ষতিকাৰক উদ্দেশ্যত ব্যৱহৃত হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে।  ভাগৱতৰ অনেক চৰিত্ৰৰ কাহিনীৰ মাধ্যমত এই কথা পৰিষ্কাৰভাৱে বুজাই দিয়া হৈছে ।সেইবিলাকৰ আধাৰত হৰিদেৱ গুৰুজনাই উপযুক্ত শিষ্যৰ লক্ষণ সমূহ বৰ্ণনা কৰিছে । গুৰুজনাই কৈছে যে যি ব্যক্তি নিজৰ পিতৃ-মাতৃ , পৰিয়াল আৰু সমাজৰ অন্যান্য সন্মানীয় জ্যেষ্ঠ ব্যক্তি তথা শুভচিন্তক সকলৰ প্ৰতি বিনয়ী নহয় আৰু সেই সকল লোকক যথোপযুক্ত সন্মান প্ৰদৰ্শন নকৰে তেনে ব্যক্তি শিষ্য হোৱাৰ যোগ্য নহয় । আগতে কৈ অহা হৈছে যে হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ ধৰ্মীয় দৰ্শন ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ শিক্ষা আৰু উপদেশৰ ওপৰত আধাৰিত ।ভাগৱতত অকল ভগৱান কৃষ্ণৰ দৈৱিক অলৌকিক কাহিনীৰে বৰ্ণনা নাই ।মানৱ সমাজৰ এজন সদস্য হিচাপে তেওঁৰ জীৱন যাত্ৰা প্ৰণালী , সাধাৰণ গৃহস্থ ব্যক্তি হিচাপে তেওঁ কৰা দৈনন্দিন কৰ্মৰাজি তথা সমাজৰ অন্যান্য ব্যক্তিৰ সৈতে কৰা আচাৰ আচৰণ আদিৰো বৰ্ণনা আছে ।কোৱা হৈছে যে ভগৱান কৃষ্ণই মানৱ সমাজৰ বাবে বৈদিক শাস্ত্ৰই নিৰ্দ্ধাৰণ কৰি দিয়া সকলো ৰীতি-নীতি, আচাৰ্-বিচাৰ শ্ৰদ্ধা সহকাৰে পালন কৰিছিল। পৰমেশ্বৰ বা সকলোৰে অভ্যন্তৰত থকা আত্মা হিচাপে তেওঁ নিজৰ পিতৃ-মাতৃ তথা সমাজৰ অন্যান্য সন্মানীয় ব্যক্তিৰো পৰমেশ্বৰ । আত্মাৰূপে শৰীৰত অৱস্থিত ভগৱান কৃষ্ণ নিজৰ পিতৃ-মাতৃ , পৰিয়াল তথা সমাজৰ অন্যান্য বয়োজ্যেষ্ঠ লোকৰো শৰীৰ, মন আৰু তেওঁলোকে কৰা সমস্ত কৰ্মৰ একমাত্ৰ নিয়ন্ত্ৰক। তথাপিও  সেইসকল লোকৰ প্ৰতি কৰা কৃষ্ণৰ আচাৰ আচৰণ বিনয় সম্পন্ন আছিল । তেওঁ  পিতৃ-মাতৃ আৰু অন্যান্য সন্মানযোগ্য লোকক যথোপযুক্ত সন্মান প্ৰদৰ্শন কৰিছিল । ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ এইবিলাক জ্ঞানৰ আধাৰত হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পিতৃ-মাতৃ তথা সমাজৰ বয়োবৃদ্ধ গুণী-জ্ঞানী লোকৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাহীন তথা সেইসকলৰ প্ৰতি সন্মান প্ৰদৰ্শন নকৰা ব্যক্তিক গুৰুৱে শিষ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰা উচিত নহয় ।ইয়াৰ কাৰণ হৈছে যি ব্যক্তিয়ে নিজৰ পিতৃ-মাতৃকে যথোপযুক্ত মৰ্যাদা প্ৰদান কৰিব নোৱাৰে তেনে ব্যক্তিৰ পক্ষে শাস্ত্ৰবিধি অনুসৰি গুৰুক উপযুক্ত সন্মান দিয়া প্ৰকৃতাৰ্থত সম্ভৱ নহয় । (আগলৈ)       

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-160 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৬0)

 

The teachings of Guru Harideva are mainly based on Bhagavata. Bhagavata says that Lord Krishna is the soul of everybody and everything of the entire creation and beyond that. Worship of lord Krishna is the worship of that unique soul. Satisfaction of Lord Krishna means satisfaction of everybody and everything of the entire creation. This fact has been explained in Bhagavata as well as in the writings of Guru Harideva with some analogies as follows. A tree means its  roots , stem , branches , leaf’s , flowers ,fruits etc. If water and nutrients are supplied  to the roots then all other constituent parts of the tree  get nourished  . Our body has constituent parts like hand ,feet , eyes and many other gross and subtle organs . All those organs get nourished  from the food supplied to the stomach . Similarly ,if Lord Krishna is satisfied with our worship and devotional services  then the  entire creation is satisfied . The practical side of such knowledge has also been  explained through various stories in the Vedic Scriptures . To propagate those teachings and instructions  of Bhagavata Guru Harideva established Satra Institutions in Assam. Lord Krishna is the prime deity of worship  of the Satra Institutions established by him . Trying  to know  Lord Krishna by  hearing ( that is , Shravana) of the contents of Bhagavata, discussion of the same with other like minded people ( that is ,Kirtana) , worship of the deity, bowing down before the deity or through any other way out of the nine ways suggested by Bhagavata are the daily routine works of the Satra Institutions. But all the nine ways mentioned as above have one thing in common, That is, ardent devotion which is considered as the most essential part of each of the ways suggested by Bhagavata.  Guru Harideva says that Shravan , Kirtana etc performed without having full faith and deep respect in the contents of Bhagavata and without being fully devoted to  Lord Krishna  carries no meaning .  Considering the things as above Guru Harideva suggests that a person who is well aware about the teachings of Bhagavata and lives his life in accordance with those teachings should be accepted as Spiritual Master or Guru by a disciple. (to be continued )

হৰিদেৱ গুৰুজনাই দিয়া শিক্ষা প্ৰধানতঃ ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ ওপৰত আধাৰিত । ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে ভগৱান কৃষ্ণ জগতৰ সমস্তৰে আত্মা  আৰু  জগতৰ উৰ্দ্ধতো আত্মাৰূপে বিৰাজমান। ভগৱান কৃষ্ণৰ উপাসনা এই আত্মাৰ উপাসনা । ভগৱান কৃষ্ণৰ সন্তুষ্টিয়ে  জগতৰ জীৱ-জড়  সমস্তৰে সন্তুষ্টি । ভাগৱত শাস্ত্ৰ আৰু হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ লিখনি উভয়তে এই কথাখিনি  তলত দিয়া ধৰণৰ উপমাৰ সহায়ত বুজাই দিয়াৰ চেষ্টা কৰা হৈছে। এজোপা গছ বুলিলে ইয়াৰ শিপা ,গা-গছ,   ডাল , পাত , ফুল , ফল ইত্যাদি সকলোকে বুজায় । শিপাই  ঢুকি পোৱাকৈ সাৰ-পানী প্ৰয়োগ কৰিলে গছৰ সকলো অংশৰ পুষ্টি সাধন হয়। মানুহৰ শৰীৰত হাত , ভৰি ,চকু , কান আদি অনেক স্থূল আৰু সূক্ষ্ম অংগ -প্ৰত্যঙ্গ থাকে । পেটত খাদ্য পানীয় পৰিলে শৰীৰৰ সকলো অংগ-প্ৰত্যংগৰ পুষ্টি সাধন হয় । একেদৰে আমাৰ সেৱা-পূজাৰ দ্বাৰা ভগৱান কৃষ্ণক সন্তুষ্ট কৰিব পাৰিলে জগতৰ স্থাৱৰ-জঙ্গম সমস্তৰে সন্তুষ্টি সাধন হয়। এই জ্ঞানৰ  প্ৰয়োগ ব্যৱহাৰিক ভাৱে  বুজাই দিয়াৰ বাবে   বৈদিক শাস্ত্ৰত অনেক কাহিনী বৰ্ণনা কৰা হৈছে। মূলতঃ  ভাগৱত শাস্ত্ৰক আধাৰ গ্ৰন্থ হিচাপে লৈ এনে প্ৰকাৰৰ শিক্ষা আৰু উপদেশ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ অৰ্থে হৰিদেৱ গুৰুজনাই অসমত সত্ৰানুষ্ঠান স্থাপন কৰিছিল । ভগৱান কৃষ্ণ গুৰুজনাই  প্ৰতিষ্ঠা কৰা সত্ৰৰ প্ৰধান উপাস্য বিগ্ৰহ বা পৰম ইষ্ট দেৱ। ভাগৱতত বৰ্ণনা কৰা  নাম -ৰূপ -মাহাত্ম্য শ্ৰৱণ আৰু সত্ৰত সমবেত সমভাৱাপন্ন লোকৰ সৈতে এইবিলাকৰ আলাপ-আলোচনা বা কীৰ্ত্তনৰ জৰিয়তে ভগৱান কৃষ্ণক জনা তথা পূজা-প্ৰণাম আদিকে ধৰি মুঠ ন প্ৰকাৰৰ মাধ্যমত ভগৱান কৃষ্ণৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰাৰ প্ৰচেষ্টা সত্ৰৰ নিত্য কৰ্ম ।কিন্তু এই ন প্ৰকাৰৰ উপায়ৰ মাজৰ পৰা যিকোনো উপায় প্ৰয়োগৰ ক্ষেত্ৰত মনৰ এটা গভীৰ ভাৱনা সংযুক্ত থকাটো অতীব প্ৰয়োজনীয় কথা । সেয়া হৈছে একান্ত ভক্তিভাৱনা ।মনত ভাগৱতৰ ওপৰত শ্ৰদ্ধা-বিশ্বাস নৰখাকৈ আৰু কৃষ্ণৰ প্ৰতি একান্ত ভক্তিভাৱ নৰখাকৈ কৰা শ্ৰৱণ, কীৰ্ত্তন পূজা-পাঠ আদি সকলো অনুষ্ঠান অৰ্থহীন বুলি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে । লগতে তেওঁ  কৈছে যে ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ কথাবিলাক তন্ন-তন্ন  ভাৱে বুজি লৈ সেই জ্ঞান অনুসৰি নিজৰ জীৱন পৰিচালনা কৰা ব্যক্তিক শিষ্যই গুৰু হিচাপে গ্ৰহণ কৰা উচিত ।(আগলৈ)

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-159 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৫৯)

 

Guru Harideva says that taking Sharana or  shelter  in Lord Krishna is the best type of initiation or entry into the spiritual life . Lord Krishna is the root cause of each and everything manifested in the past and  present . He is also the root cause of everything to be manifested in the future. Nothing in the creation can exist without the presence of Lord Krishna as soul in it . In other words, Lord Krishna -  the soul , expresses himself in innumerous names and forms in the creation . Or we can say that there is nothing in the creation except Lord Krisna or the soul. The soul is one for all and Bhagavata contains description of this soul in the name and form of Lord Krishna. The above facts are well  established in the Bhagavata through various stories , analogies , examples and explanations .It  is also assured here that a common householder can manage his spiritual practices and attain self-realization without creating any disturbance to his normal day to day duties. Lord Krishna takes care of both material and spiritual requirements of his devotees. Even blessings of Lord Krishna are showered over people who are envious to him. In Bhagavata, those characteristics  pertaining to Lord Krishna are explained through various stories to make them simple to suit the understanding capacity of common people . Seeing Lord Krishna in everything around us in the creation in the light of Bhagavata is the prime aim of spiritual practice suggested by Guru Harideva. To serve that purpose he established Satra institutions in Assam in 15^th century AD. Since then, his teachings are being propagated among the common householders through Guru-Disciple tradition. According to him in the Kali Yuga there is no wealth greater than a mind fully devoted to Lord Krishna. There is no service greater than devotional service rendered to Lord Krishna. There is no activities greater than activities performed for the satisfaction of Lord Krishna. There is no greater spiritual achievement than seeing Lord Krishna in each and everything of the created world. As a whole  it can be said that there is nothing greater than Lord Krishna in the creation .  Analyzing the things as above Guru Harideva  says that  there cannot be a spiritual master or Guru better than an ardent devotee of Lord Krishna . (to be continued)  

হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পাৰমাৰ্থিক জীৱনত প্ৰৱেশ কৰাৰ সবাতোকৈ উত্তম পদক্ষেপ হৈছে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ শৰণ বা আশ্ৰয় গ্ৰহণ । জগতত যি আগতে প্ৰকাশিত হৈছিল , বৰ্ত্তমান প্ৰকাশিত হৈ আছে আৰু ভৱিষ্যতে প্ৰকাশিত হ’ব সেই সমস্তৰে মূল কাৰণ ভগৱান কৃষ্ণ । ভগৱান কৃষ্ণ আত্মাৰূপে অধিস্থিত হৈ নাথাকিলে জগতৰ কোনো বস্তু থাকিব নোৱাৰে । অন্যভাৱে ক’বলৈ হ’লে আত্মা বা ভগৱান কৃষ্ণই জগতত অসংখ্য সংখ্যক নাম আৰু ৰূপত প্ৰকাশিত হয় । অথবা এক আত্মা অৰ্থাৎ ভগৱান কৃষ্ণত বাদে জগতত  অন্য একো নাই । আত্মা এক আৰু  ভাগৱতত বৰ্ণনা কৰা  কৃষ্ণ-কথা   এই এক আত্মাৰ বৰ্ণনা । ভাগৱতত বিভিন্ন কাহিনী , উপমা , উদাহৰণৰ আৰু ব্যাখ্যাৰ  জৰিয়তে ওপৰোক্ত তত্বকথা প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে । ইয়াত  কোৱা হৈছে যে সাধাৰণ গৃহস্থ ব্যক্তিয়ে নিজৰ দৈনন্দিন গৃহ কৰ্ত্তব্য পালনত বাধা সৃষ্টি নোহোৱাকৈ পাৰমাৰ্থিক সাধনা কৰিব পাৰে আৰু সেই সাধনাৰ বলত আত্মজ্ঞান বা পাৰমাৰ্থিক পূৰ্ণতা লাভ কৰিব পাৰে । লগতে নিশ্চিতভাৱে কোৱা হৈছে যে ভগৱান কৃষ্ণই ভক্তৰ সাংসাৰিক আৰু পাৰমাৰ্থিক উভয় দিশৰ মনোবাঞ্ছা পূৰণ কৰে । আনকি কৃষ্ণৰ প্ৰতি শত্ৰুতা আচৰণ কৰা  ব্যক্তিৰ ওপৰতো  কৃষ্ণৰ মঙ্গলময় আশীৰ্বাদ বৰ্ষিত হয় । ভাগৱতত ভগৱান কৃষ্ণৰ জীৱনলীলাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত ওপৰোক্ত মহিমামণ্ডিত কথাসমূহ বিভিন্ন কাহিনীৰ জৰিয়তে সাধাৰণ জনতাই বুজিব পৰাকৈ সহজ সৰলভাৱে ব্যাখ্যা কৰা হৈছে। উক্ত জ্ঞানৰ আধাৰত জগতৰ সমস্ততে ভগৱান কৃষ্ণৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰাই হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ দ্বাৰা প্ৰচাৰিত ধৰ্মীয় দৰ্শনৰ প্ৰধান লক্ষ্য । সেই উদ্দেশ্য সাধনৰ অৰ্থে হৰিদেৱ গুৰুজনাই খৃষ্টীয় পঞ্চদশ শতিকাৰ অসমত সত্ৰানুষ্ঠান স্থাপন কৰিছিল । তেতিয়াৰে পৰা বৰ্তমানলৈকে গুৰুজনাৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা গুৰু-শিষ্য পৰম্পৰাৰ মাধ্যমত জনসাধাৰণৰ মাজত প্ৰচাৰিত হৈ আহিছে । গুৰুজনাৰ মতে কৃষ্ণভক্তিত নিমজ্জিত মনতকৈ অধিক মূল্যৱান সম্পদ নাই । কৃষ্ণৰ সেৱাত উছৰ্গিত সেৱাতকৈ অধিক মহৎ কোনো সেৱা নাই । কৃষ্ণৰ সন্তুষ্টিৰ অৰ্থে কৰা কৰ্মতকৈ অধিক মহৎ কৰ্ম একো নাই। কৃষ্ণ বিষয়ক চিন্তা-ভাৱনাতকৈ অধিক মহৎ চিন্তা-ভাৱনা নাই। জগতৰ সৰ্বত্ৰতে কৃষ্ণদৰ্শন কৰাতকৈ অধিক উচ্চতৰ পাৰমাৰ্থিক প্ৰাপ্তি নাই ।মুঠতে ক’ব পাৰি যে জগতত কৃষ্ণতকৈ মহত্তৰ অন্য একো নাই। এনে ধৰণে বিচাৰ বিশ্লেষণ কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে একান্ত কৃষ্ণভক্ত গুৰুতকৈ অধিক যোগ্যতাসম্পন্ন গুৰু কোনো নাই।(আগলৈ)

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-158 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৫৮)

 

Based on his profound knowledge of the Vedas and other Vedic scriptures including Bhagavata Guru Harideva says that there is only one unique soul present inside and outside of all bodies in the creation. This soul acts  as driving and controlling force of  each and everything of the whole creation. This force cannot have any name and form . But general people like us cannot  conceive anything which does not have a name and form. This is because we can gain knowledge of things through sound, touch, smell , sight and taste only. It is not possible to know the soul by those instruments.  So, different Vedic sages describe this unique soul through different names and forms for brining the same to the reach of the senses of knowledge of the common people. Based on teachings of those scriptures people use to call this unique soul  by different names , see the same in different forms and  worship in different ways. In the Vedas and some of the Vedic scriptures this unique soul is referred as “Sat”.  There it is said that “Sat” is one and different people call him by different names and describe him through various different ways. But common people still find it difficult to contemplate this “Sat” without a particular name and form acceptable to their senses of knowledge . So different Vedic scriptures describe this “Sat” through different names and forms to make the things more clear to common people. In Bhagavata this “Sat” is named as Lord Krishna and  his  divine form is also described there. Various unthinkably glorious  activities    performed by Lord Krishna and his divine life style are also described there elaborately . It is also said that by listening  to those descriptions contained in Bhgavata and worshiping   Lord Krishna with ardent devotion through various ways suggested there, n common people also can attain self realization or spiritual perfection. Guru Harideva established his Satra institutions to propagate this type  religious teachings of Bhagavata for spiritual upliftment of common people through the path of offering of devotional services to Lord Krishna as suggested in Bhagavata . According to him a disciple should select a spiritual master or Guru who is thoroughly aware of  the  facts  as above pertaining to  Lord Krishna . ( to be continued)  

বেদ-বেদান্ত  আৰু ভাগৱতকে ধৰি অনেক বৈদিক শাস্ত্ৰৰ অগাধ জ্ঞান আহৰণ কৰাৰ অন্তত হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে  যে সৃষ্টিৰ প্ৰত্যেক শৰীৰৰ ভিতৰে বাহিৰে এক আত্মা বিৰাজমান । এই এক আত্মা সমগ্ৰ সৃষ্টিৰ অন্তৰ্গত সমস্তৰে চালক আৰু নিয়ন্ত্ৰক  শক্তি। এই শক্তিৰ কোনো নাম আৰু ৰূপ থাকিব নোৱাৰে । কিন্তু আমাৰ দৰে সাধাৰণ অজ্ঞানী মানুহে নাম আৰু ৰূপ নথকা একো বস্তুৰে ধাৰণা কৰা সম্ভৱ নহয় । ইয়াৰ কাৰণ হৈছে  আমি দেখি ,শুনি , চুই চাই , শুঙি চাই অথবা চাকি চাইহে  কোনো বস্তুৰ বিষয়ে জানিব পাৰো । আত্মাক এনে ধৰণে জনা সম্ভৱ নহয় । সেই কাৰণে সাধাৰণ লোকৰ পাৰমাৰ্থিক উন্নতিৰ উদ্দেশ্যে বৈদিক ঋষি-মুনি সকলে বিভিন্ন শাস্ত্ৰৰ জৰিয়তে ওপৰোক্ত এক আত্মাক ভিন ভিন নাম আৰু ৰূপৰ সহায়ত বিভিন্ন প্ৰকাৰে বৰ্ণনা কৰিছে । শাস্ত্ৰসমূহত থকা এনে বৰ্ণনাৰ আধাৰত মানুহে  সেই এক আত্মাক বিভিন্ন নামেৰে মাতে , বিভিন্ন ৰূপত দেখে আৰু বিভিন্ন প্ৰকাৰে উপাসনা কৰে । বেদ আৰু অন্যান্য কিছুমান বৈদিক শাস্ত্ৰত এই এক অত্মাক “ সৎ” নামেৰে অভিহিত কৰা হৈছে । ইয়াত কোৱা হৈছে যে “সৎ” এক আৰু ইয়াকে বিভিন্ন মানুহে বিভিন্ন নামেৰে মাতে আৰু বিভিন্ন ধৰণে বৰ্ণনা কৰে । কিন্তু নিৰ্দিষ্ট নাম আৰু ৰূপৰ সহায়ত বৰ্ণনা কৰি চকু-কান আদি জ্ঞানেন্দ্ৰিয়ৰ দ্বাৰা অনুভৱ কৰিব পৰাকৈ বুজাই নিদিলে “সৎ” কি তাকো সাধাৰণ মানুহে বুজিব নোৱাৰে। সেই কাৰণে বিভিন্ন বৈদিক শাস্ত্ৰত “সৎ” কি তাক বিভিন্ন ধৰণে বুজাই দিয়াৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে ।ভাগৱত শাস্ত্ৰত  ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণক  ওপৰোক্ত  “সৎ” বা জগতৰ এক আত্মা বা পৰমাত্মা   বুলি কোৱা হৈছে । লগতে ভগৱান কৃষ্ণৰ নাম,ৰূপ,কৃষ্ণই নিজৰ অচিন্তনীয় শক্তি প্ৰকাশ কৰি কৰা ঐশ্বৰিক কাৰ্যাৱলী,  কৃষ্ণৰ  জীৱন যাপন প্ৰণালী ইত্যাদি বিস্তাৰিতভাৱে  বৰ্ণনা কৰি সাধাৰণ মানুহক “সৎ” বা জগতৰ একমাত্ৰ আত্মা সম্পৰ্কে  সহজ-সৰল ভাৱে বুজাই দিয়াৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে । কোৱা হৈছে যে ভাগৱতত বৰ্ণনা কৰা কথাসমূহৰ শ্ৰৱণ তথা শাস্ত্ৰৰ নিৰ্দেশ অনুসৰি ভক্তি সহকাৰে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ উপাসনা কৰিলে সাধাৰণ মানুহেও আত্মাক জানিব পাৰে অৰ্থাৎ আত্মজ্ঞান বা পাৰমাৰ্থিক পূৰ্ণতা লাভ কৰিব পাৰে। হৰিদেৱ গুৰুজনাই ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ নিৰ্দেশ অনুসৰি কৃষ্ণভক্তিৰ জৰিয়তে “সৎ” বা সমগ্ৰ জগতৰ একমাত্ৰ আত্মা বা পৰমাত্মাৰ বিষয়ে অনুসন্ধান কৰাৰ ব্যৱহাৰিক কৌশল জনসাধাৰণক শিকাই দিয়াৰ উদ্দেশ্যে সত্ৰানুষ্ঠান স্থাপন কৰিছিল। এই বিষয়ত পৰামৰ্শ দি গুৰুজনাই কৈছে যে  কৃষ্ণতত্ব সম্পৰ্কে  ওপৰোক্ত প্ৰকাৰৰ বিতং জ্ঞান থকা ব্যক্তিক শিষ্যই  গুৰু হিচাপে গ্ৰহণ কৰা উচিত । (আগলৈ)

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-157 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৫৭)

 

 Guru Harideva says that the soul is not separate for each body. There are innumerable verities of body in the creation. All bodies have   various different names and forms. But the presence of only one soul is expressed through all those bodies in innumerable various ways. For example, in human bodies the presence of the soul is expressed in one way, in animal bodies the presence of the same soul is expressed in some other ways and so on. Moreover, the expression of soul in one human body is different from the expression of the same in another human body. Similar is the case with all other verities of bodies.  Bhagavata says that this unique soul described as above does not have any name and form. But people use to call him by any name and see him in any form in accordance with the capacity of their mind ,intelligence and  choice. If the name and form thus chosen by a person  mean the unique soul present in all bodies in the creation, then there is no problem. By worshiping the soul by that name and form considering him as God Almighty people can attain spiritual perfection. If we go through the Vedic  Scriptures then it can be found that there are large number of spiritual practitioner who attained self-realization or spiritual perfection by worship of God Almighty or the unique soul in the name and form of Shiva, Durga, Kali , Ganapati and various other deities . But common people involved with initial stage of spiritual practice cannot possess these types of broader ideas of unity in various different types of spiritual practices. So , it is not possible for them to correctly decide  the name and form of one single deity for worship as God Almighty . Here, the necessity of a spiritual master or Guru arises to suggest his disciple  one single name and form through which  the  soul is expressed in the most perfect and legible way .  Based  on his knowledge pertaining to deep study of  the Vedas , Vedic Philosophy , Bhagavata , Bhagavdgita and other Vedic Scriptures Guru Harideva suggests that  the Soul is fully and perfectly expressed through the name and form of Lord Krisna . (to be continued )

হৰিদেৱ  গুৰুজনাই কৈছে যে প্ৰতিটো শৰীৰৰ আত্মা পৃথক পৃথক নহয়। সৃষ্টিত অসংখ্য প্ৰকাৰৰ শৰীৰ আছে । প্ৰতিটো শৰীৰৰে পৃথক পৃথক নাম আৰু ৰূপ আছে। কিন্তু সকলো শৰীৰৰ মাধ্যমত এক আত্মাই পৃথক পৃথক ভাৱে প্ৰকাশ লাভ কৰে  ।উদাহৰণ স্বৰূপে মানৱ শৰীৰৰ মাধ্যমত আত্মাৰ উপস্থিতি  এক প্ৰকাৰে প্ৰকাশিত হয় , জন্তুৰ শৰীৰৰ মাধ্যমত  সেই এক আত্মাই অন্য এক পৃথক প্ৰকাৰে প্ৰকাশিত হয় ইত্যাদি ইত্যাদি । আকৌ এটা মানৱ শৰীৰ মাধ্যমত হোৱা আত্মাৰ প্ৰকাশ আন এটা মানৱ শৰীৰৰ মাধ্যমত হোৱা প্ৰকাশতকৈ ভিন্ন । অন্যান্য প্ৰকাৰৰ শৰীৰৰ ক্ষেত্ৰতো এই কথা সত্য । ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে আত্মাৰ কোনো নাম আৰু ৰূপ থাকিব নোৱাৰে । কিন্তু মানুহে নিজৰ নিজৰ ৰুচি অনুসৰি এক আত্মাকে যিকোনো নামেৰে মাতিব পাৰে আৰু যিকোনো  ৰূপত দৰ্শন কৰিব পাৰে । মানুহে নিজৰ জ্ঞান,  বুদ্ধি আৰু  পছন্দ অনুসৰি আত্মাক দিয়া নাম  আৰু ৰূপে যদি সমগ্ৰ সৃষ্টিৰ সমস্ত শৰীৰৰ মাধ্যমত প্ৰকাশিত এক আত্মাক বুজায় তেন্তে কোনো সমস্যা নাই । এনে জ্ঞান-বুদ্ধিৰে নিৰ্বাচিত এক নাম আৰু ৰূপৰ মাধ্যমত প্ৰকাশিত এক আত্মাক পৰমেশ্বৰ হিচাপে উপাসনা কৰি মানুহে পাৰমাৰ্থিক পূৰ্ণতা লাভ কৰিব পাৰে । বৈদিক শাস্ত্ৰ অধ্যয়ন কৰিলে আমি পাওঁ যে বিভিন্ন কালৰ বহু সংখ্যক উপাসকে এক আত্মাক শিৱ ,দুৰ্গা ,কালী গণেশ ইত্যাদি নাম আৰু ৰূপৰ মাধ্যমত উপাসনা কৰি পাৰমাৰ্থিক পূৰ্ণতা লাভ কৰাৰ উদাহৰণ আছে । কিন্তু সাধাৰণ মানুহে পাৰমাৰ্থিক সাধনা আৰম্ভ কৰাৰ সময়তে উপাসনা পদ্ধতি সমুহৰ মাজত থকা ওপৰোক্ত ধৰণৰ  সামঞ্জস্য মূলক তত্বকথা বুজি পোৱা সম্ভৱ নহয় । সেই কাৰণে তেওঁলোকে নিজৰ জ্ঞান-বুদ্ধিৰ দ্বাৰা কোনো এক বিশেষ  নাম আৰু ৰূপৰ মাধ্যমত প্ৰকাশিত হোৱা এক আত্মাক একমাত্ৰ পৰমেশ্বৰ হিচাপে নিৰ্বাচন কৰি উপাসনা কৰা সম্ভৱ নহয় । এইখিনিতে শিষ্যক উপদেশ প্ৰদান কৰি কোনো এক বিশেষ নাম আৰু ৰূপৰ মাধ্যমত পূৰ্ণ ৰূপত আৰু স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশিত হোৱা আত্মাক একমাত্ৰ উপাস্য পৰমেশ্বৰ হিচাপে নিৰ্দেশ কৰাৰ বাবে পাৰমাৰ্থিক শিক্ষক বা গুৰুৰ প্ৰয়োজন হয় ।বেদ, বৈদিক দৰ্শন , ভাগৱত ,ভগৱ্দ্গীতা আৰু অন্যান্য বৈদিক শাস্ত্ৰ গভীৰভাৱে অধ্যয়ন কৰি আহৰণ কৰা জ্ঞানৰ আধাৰত বিচাৰ বিবেচনা কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে  ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ নাম আৰু ৰূপৰ মাধ্যমত ওপৰোক্ত এক আত্মা পূৰ্ণ ৰূপত প্ৰকাশিত হৈছে । ( আগলৈ )