Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-139 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৩৯)

 

It is already told that the knowledge revealed by God Almighty to creator Brahma just prior to  the  beginning of the creation is called the Vedas and that is  the original source of flow of all kinds of knowledge in the Universe. Different  ancient sages of higher spiritual discipline got access to different parts of this knowledge in the form of Vedic Hymns during the state of their deep meditation. So, in a simple way  we can say that  , the Vedas means compilation of the Hymns revealed to different sages at different times during their state of deep meditation. Considering from this angle,  it is told that the Vedas are not composed by any human being as like as other poems or literature .That is , the  Vedas are Knowledge originated from God and the Sages simply  acted as medium of expression of the Vedas . It is also told that the Vedic Hymns revealed to the sages were uttered by them in the form of words and thus the Vedic Hymns were expressed as sound vibration . Again , those sounds uttered by the Vedic Sages were heard by their disciples and they preserved them in their memory . Then  those disciples used to utter the Vedic hymns preserved  in their memories to their  students and disciples and in this way the Vedas were taught and practiced for thousands of years . For that reason  the Vedas are also known as “Shrutis” . In this context  Guru Harideva tells that the “Shrutis” or Vedas should be considered as “Shabda Brahma” or expression of God Almighty  in the form of Sound vibration. Human beings gather information about the things to be known  by hearing , seeing , touching , smelling and tasting. Then they  analyze  those information by application of  intelligence and acquire knowledge. Except those there is no other way for acquisition of knowledge by a common human being. So ,  unless God Almighty reveals  himself in a form  out of the five forms  mentioned as  above, there is no way  for a common human being to know God. Explaining the things as above Guru Harideva tells that  due to  his unbound  kindness  God Almighty revealed  himself  in the form of  “Shabda Brahma”  or sound vibration called the Vedas and the sages acted as medium for such  revelation  for the welfare of mankind. ( to be continued )   

 আগতে কৈ অহা হৈছে যে সৃষ্টিৰ পূৰ্বমুহুৰ্ত্তত পৰমেশ্বৰে ব্ৰহ্মাক দিয়া জ্ঞানকে বেদ বুলি কোৱা হয় আৰু জগতত যিমান প্ৰকাৰৰ জ্ঞানৰ প্ৰকাশ হোৱা  সম্ভৱ সেই সমস্তৰে মূল উৎস বেদ । শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে বিভিন্ন কালত  কঠোৰ পাৰমাৰ্থিক সাধন সম্পন্ন কিছু সংখ্যক ঋষি মুনিয়ে গভীৰ ধ্যানত মগ্ন থকা অৱস্থাত মন্ত্ৰৰ ৰূপত বেদৰ আংশিক দৰ্শন লাভ কৰিছিল । অৰ্থাৎ  পৰমেশ্বৰৰ পৰা সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মাৰ জৰিয়তে বৈদিক স্ত্ৰোত্ৰ বা মন্ত্ৰৰ ৰূপত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত ব্যাপ্ত হোৱা বেদ নামৰ  মূল ঐশ্বৰিক জ্ঞান প্ৰবাহৰ  ভিন্ন ভিন্ন অংশৰ সৈতে ভিন্ন ভিন্ন ঋষিয়ে সংযুক্ত হৈছিল  । গতিকে শাস্ত্ৰ হিচাপে চাবলৈ গ’লে বা সহজ অৰ্থত ক’বলৈ গ’লে বেদ হৈছে বিভিন্ন কালৰ ,বিভিন্ন স্থানৰ বিভিন্ন ঋষিমুনিয়ে  ধ্যানমগ্ন অৱস্থাত লাভ কৰা বিভিন্ন বেদমন্ত্ৰৰ  একত্ৰিত সঙ্কলন । এই ফালৰ পৰা বিচাৰ কৰি কোৱা হৈছে বেদ অন্যান্য কবিতা বা সাহিত্যৰ নিচিনা কোনো মানৱৰ দ্বাৰা  ৰচিত শাস্ত্ৰ নহয় । বেদ ঈশ্বৰৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে আৰু ঋষিমুনি সকলৰ মাধ্যমত জগতত প্ৰকাশিত হৈছে ।  কোৱা হৈছে যে বেদমন্ত্ৰৰ দ্ৰষ্টা বা অনুভৱ্কৰ্ত্তা ঋষিয়ে নিজে দেখা বা অনুভৱ কৰা  মন্ত্ৰৰ আবৃত্তি কৰিছিল আৰু এনেদৰে বেদ শব্দ বা ধ্বনিৰ  স্তৰলৈ আহিছিল । মন্ত্ৰদ্ৰষ্টা ঋষিৰ শিষ্যসকলে সেই মন্ত্ৰধ্বনি শুনি মনত ৰাখিছিল আৰু পৰবৰ্ত্তী কালৰ শিষ্যক শুনাইছিল । এনেদৰে গুৰু-শিষ্যৰ মাজত আবৃত্তি আৰু মুখস্থৰ  জৰিয়তে হেজাৰ হেজাৰ বছৰ ধৰি বেদমন্ত্ৰৰ  শিক্ষা আৰু চৰ্চা চলি আছিল । সেই কাৰণে বেদক শ্ৰুতি বুলিও কোৱা হয় । এই প্ৰসঙ্গত হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে শ্ৰুতি বা বেদক শব্দব্ৰহ্ম অৰ্থাৎ শব্দৰ ৰূপত পৰমেশ্বৰৰ প্ৰকাশ বুলি ধৰা হয় । মানুহে দেখি ,শুনি , স্পৰ্শ কৰি , গোন্ধ শুঙি আৰু সোৱাদ লৈ কোনো  বস্তুৰ বিষয়ে  তথ্য আহৰণ কৰে আৰু  বুদ্ধিৰ দ্বাৰা সেই তথ্য বিশ্লেষণ কৰি বস্তুৰ বিষয়ে জ্ঞান লাভ  কৰে ।  জ্ঞান আহৰণ কৰাৰ বাবে সাধাৰণ মানুহৰ হাতত ইয়াতকৈ অধিক অন্য একো উপায় নাই। ইয়াৰ পৰা বুজিব পাৰি যে পৰমেশ্বৰে  যদি মানুহৰ দ্বাৰা অনুভৱযোগ্য  ওপৰোক্ত পাঁচটা মাধ্যমৰ ভিতৰত যিকোনো এটাৰে  নিজক প্ৰকাশ নকৰে তেন্তে মানুহে  ঈশ্বৰৰ বিষয়ে একো জনা সম্ভৱ নহয় ।কথাবিলাক এনেদৰে ব্যাখ্যা কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পৰম দয়ালু পৰমেশ্বৰে শব্দব্ৰহ্ম বা বেদধ্বনিৰ মাধ্যমত নিজকে প্ৰকাশিত কৰি মানৱৰ প্ৰতি দয়া প্ৰদৰ্শন কৰিছে আৰু ঈশ্বৰক জনাৰ সুবিধা কৰি দিছে । (আগলৈ)