Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-140 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৪০)

 

In Bhagavata it is told that the “Shabda Brahma”, that is,  the Vedas manifested as speech may be heard. But it is very difficult to understand the meaning of those sound vibration. It is told that the meaning of the Vedic sound vibration is  deep and wide as like as an ocean . So, these are not meant for common people . Sages like Vyasadeva , Narada and others  empowered by God Almighty can only understand the meaning contained in the Vedic sound vibration . Bhgavata also tells that “Omkara” is the seed form of the Vedas.  God Almighty resides in the heart of each and every living being and establishes this seed of the Vedas in the heart of all of them. That is, seed of all Vedic knowledge remains present  within every living entity . It is the duty of a human being to create situations  for germination and growth of that seed  . For this purpose attainment of knowledge contained in the Vedas is essential . Since common people  can not understand the meaning of Vedas it is not possible for them to acquire Vedic knowledge directly from the Vedas . We know that a small child of lower class can not attain higher knowledge from books used for higher classes . A child  is to be trained up gradually and continuously  from lower level to the higher level  of studies . Through  this process a small ignorant child becomes a great scholar after some years of continuous practices. The sages who were able to understand the meaning of the Vedic sound vibration used the same technique generations after generation to distribute the Vedic knowledge among the common people. Since time unknown, the sages  composed huge number of scriptures to suit the understanding capacity of the people of different times and locations based on their own Vedic  knowledge . In this process  the Vedic scriptures also take the shape of an ocean and they are still growing. (to be continued)

ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে বাক্য বা ধ্বনি  হিচাপে উচ্চাৰিত হোৱা শব্দব্ৰহ্ম  অৰ্থাৎ বেদধ্বনি  কাণেৰে শুনিব পাৰি । কিন্তু শব্দৰ ৰূপত প্ৰকাশিত হোৱা বেদমন্ত্ৰ বা বেদধ্বনিৰ শুদ্ধ অৰ্থ বুজি পোৱাটো অত্যন্ত কঠিন । কোৱা হৈছে যে  বেদৰ প্ৰকৃত  অৰ্থ মহা সমুদ্ৰৰ দৰে বিশাল আৰু গভীৰ । সাধাৰণ মানুহে সেই অৰ্থ বুজি পোৱা সম্ভৱ নহয় ।  ব্যাসদেৱ ,নাৰদ আদিৰ দৰে  ঐশ্বৰিক শক্তিসম্পন্ন ঋষি-মুনি সকলেহে বেদধ্বনিৰ অন্তৰ্নিহিত অৰ্থ শুদ্ধভাৱে বুজিব পাৰে ।  ভাগৱতে কৈছে যে  “ওঙ্কাৰ” বেদৰ  বীজ । পৰমেশ্বৰে সকলোৰে হৃদয়ৰ অভ্যন্তৰত বাস কৰে আৰু প্ৰত্যেক জীৱৰ হৃদয়ত বেদৰ এই বীজ ৰোপণ কৰে । অৰ্থাৎ প্ৰত্যেক জীৱৰ হৃদয়ত বেদৰ সমস্ত জ্ঞান বীজৰূপে বা সুপ্ত অৱস্থাত বৰ্ত্তমান থাকে ।ভাগৱতত কোৱা হৈছে যে  মনুষ্য শৰীৰত জন্ম লোৱাৰ পিছত এই বেদবীজ জাগ্ৰত আৰু বৰ্দ্ধিত হোৱাৰ বাবে পৰিবেশ সৃষ্টি  কৰাটো  জীৱৰ পৰম কৰ্ত্তব্য । ইয়াৰ বাবে মানুহে বৈদিক জ্ঞান আহৰণ কৰাৰ প্ৰয়োজন হয় । আনহাতে বেদমন্ত্ৰৰ অৰ্থ বুজি নোপোৱা হেতুকে সাধাৰণ মানুহে বেদৰ পৰা পোনপটীয়াকৈ জ্ঞান আহৰণ কৰিব নোৱাৰে । আমি জানো যে নিম্ন শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা এটি শিশুৱে উচ্চ শ্ৰেণীত  পঢ়োৱা পাঠ্যপুথি বুজি নাপায় । শিশুৰ শিক্ষা সহজ সৰল পাঠ্যপুথিৰে আৰম্ভ কৰা হয় আৰু ক্ৰমান্বয়ে উচ্চতৰ স্তৰৰ পাঠ পঢ়োৱা হয় । এই প্ৰক্ৰিয়াৰে অবিৰামভাৱে শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি থাকিলে এটা সময়ত এটি অবোধ শিশু বিদ্বান পণ্ডিত ব্যক্তিত পৰিণত হয় । সাধাৰণ মানুহৰ মাজত বেদৰ জ্ঞান বিলোৱাৰ বাবে বেদজ্ঞানী ঋষি-মুনি সকলেও যুগ-যুগান্তৰ ধৰি  একে প্ৰক্ৰিয়া অৱলম্বন কৰিছিল  । বেদমন্ত্ৰৰ অৰ্থ বুজি পোৱা  বেদজ্ঞানী ঋষি-মুনি সকলে বেদৰ আধাৰত বিভিন্ন কালৰ বিভিন্ন স্থানৰ লোকে বুজিব পৰাকৈ বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ বৈদিক শাস্ত্ৰ প্ৰণয়ন কৰিছিল । অজান অতীত কালৰে পৰা বৰ্ত্তমানলৈকে বিভিন্ন কালৰ বিভিন্ন স্থানৰ ঋষি-মুনি আৰু পণ্ডিত-আচাৰ্যকে ধৰি অনেক গুণী-জ্ঞানী ব্যক্তিয়ে  এই বৈদিক শাস্ত্ৰবিলাকক আধাৰ গ্ৰন্থ হিচাপে লৈ অসংখ্য সংখ্যক শাস্ত্ৰ, পুথি-পাঁজি-প্ৰৱন্ধ  ইত্যাদি প্ৰণয়ন কৰি বেদজ্ঞানৰ বিস্তাৰ কৰি আহিছে । এনেদৰে বৈদিক শাস্ত্ৰসমুহেও ইতিমধ্যে এক বিশাল মহাসমুদ্ৰৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিছে আৰু প্ৰতি মুহুৰ্ত্ততে ক্ৰমান্বয়ে বিস্তাৰিত হৈয়ে আছে । (আগলৈ )

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-139 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৩৯)

 

It is already told that the knowledge revealed by God Almighty to creator Brahma just prior to  the  beginning of the creation is called the Vedas and that is  the original source of flow of all kinds of knowledge in the Universe. Different  ancient sages of higher spiritual discipline got access to different parts of this knowledge in the form of Vedic Hymns during the state of their deep meditation. So, in a simple way  we can say that  , the Vedas means compilation of the Hymns revealed to different sages at different times during their state of deep meditation. Considering from this angle,  it is told that the Vedas are not composed by any human being as like as other poems or literature .That is , the  Vedas are Knowledge originated from God and the Sages simply  acted as medium of expression of the Vedas . It is also told that the Vedic Hymns revealed to the sages were uttered by them in the form of words and thus the Vedic Hymns were expressed as sound vibration . Again , those sounds uttered by the Vedic Sages were heard by their disciples and they preserved them in their memory . Then  those disciples used to utter the Vedic hymns preserved  in their memories to their  students and disciples and in this way the Vedas were taught and practiced for thousands of years . For that reason  the Vedas are also known as “Shrutis” . In this context  Guru Harideva tells that the “Shrutis” or Vedas should be considered as “Shabda Brahma” or expression of God Almighty  in the form of Sound vibration. Human beings gather information about the things to be known  by hearing , seeing , touching , smelling and tasting. Then they  analyze  those information by application of  intelligence and acquire knowledge. Except those there is no other way for acquisition of knowledge by a common human being. So ,  unless God Almighty reveals  himself in a form  out of the five forms  mentioned as  above, there is no way  for a common human being to know God. Explaining the things as above Guru Harideva tells that  due to  his unbound  kindness  God Almighty revealed  himself  in the form of  “Shabda Brahma”  or sound vibration called the Vedas and the sages acted as medium for such  revelation  for the welfare of mankind. ( to be continued )   

 আগতে কৈ অহা হৈছে যে সৃষ্টিৰ পূৰ্বমুহুৰ্ত্তত পৰমেশ্বৰে ব্ৰহ্মাক দিয়া জ্ঞানকে বেদ বুলি কোৱা হয় আৰু জগতত যিমান প্ৰকাৰৰ জ্ঞানৰ প্ৰকাশ হোৱা  সম্ভৱ সেই সমস্তৰে মূল উৎস বেদ । শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে বিভিন্ন কালত  কঠোৰ পাৰমাৰ্থিক সাধন সম্পন্ন কিছু সংখ্যক ঋষি মুনিয়ে গভীৰ ধ্যানত মগ্ন থকা অৱস্থাত মন্ত্ৰৰ ৰূপত বেদৰ আংশিক দৰ্শন লাভ কৰিছিল । অৰ্থাৎ  পৰমেশ্বৰৰ পৰা সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মাৰ জৰিয়তে বৈদিক স্ত্ৰোত্ৰ বা মন্ত্ৰৰ ৰূপত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত ব্যাপ্ত হোৱা বেদ নামৰ  মূল ঐশ্বৰিক জ্ঞান প্ৰবাহৰ  ভিন্ন ভিন্ন অংশৰ সৈতে ভিন্ন ভিন্ন ঋষিয়ে সংযুক্ত হৈছিল  । গতিকে শাস্ত্ৰ হিচাপে চাবলৈ গ’লে বা সহজ অৰ্থত ক’বলৈ গ’লে বেদ হৈছে বিভিন্ন কালৰ ,বিভিন্ন স্থানৰ বিভিন্ন ঋষিমুনিয়ে  ধ্যানমগ্ন অৱস্থাত লাভ কৰা বিভিন্ন বেদমন্ত্ৰৰ  একত্ৰিত সঙ্কলন । এই ফালৰ পৰা বিচাৰ কৰি কোৱা হৈছে বেদ অন্যান্য কবিতা বা সাহিত্যৰ নিচিনা কোনো মানৱৰ দ্বাৰা  ৰচিত শাস্ত্ৰ নহয় । বেদ ঈশ্বৰৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে আৰু ঋষিমুনি সকলৰ মাধ্যমত জগতত প্ৰকাশিত হৈছে ।  কোৱা হৈছে যে বেদমন্ত্ৰৰ দ্ৰষ্টা বা অনুভৱ্কৰ্ত্তা ঋষিয়ে নিজে দেখা বা অনুভৱ কৰা  মন্ত্ৰৰ আবৃত্তি কৰিছিল আৰু এনেদৰে বেদ শব্দ বা ধ্বনিৰ  স্তৰলৈ আহিছিল । মন্ত্ৰদ্ৰষ্টা ঋষিৰ শিষ্যসকলে সেই মন্ত্ৰধ্বনি শুনি মনত ৰাখিছিল আৰু পৰবৰ্ত্তী কালৰ শিষ্যক শুনাইছিল । এনেদৰে গুৰু-শিষ্যৰ মাজত আবৃত্তি আৰু মুখস্থৰ  জৰিয়তে হেজাৰ হেজাৰ বছৰ ধৰি বেদমন্ত্ৰৰ  শিক্ষা আৰু চৰ্চা চলি আছিল । সেই কাৰণে বেদক শ্ৰুতি বুলিও কোৱা হয় । এই প্ৰসঙ্গত হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে শ্ৰুতি বা বেদক শব্দব্ৰহ্ম অৰ্থাৎ শব্দৰ ৰূপত পৰমেশ্বৰৰ প্ৰকাশ বুলি ধৰা হয় । মানুহে দেখি ,শুনি , স্পৰ্শ কৰি , গোন্ধ শুঙি আৰু সোৱাদ লৈ কোনো  বস্তুৰ বিষয়ে  তথ্য আহৰণ কৰে আৰু  বুদ্ধিৰ দ্বাৰা সেই তথ্য বিশ্লেষণ কৰি বস্তুৰ বিষয়ে জ্ঞান লাভ  কৰে ।  জ্ঞান আহৰণ কৰাৰ বাবে সাধাৰণ মানুহৰ হাতত ইয়াতকৈ অধিক অন্য একো উপায় নাই। ইয়াৰ পৰা বুজিব পাৰি যে পৰমেশ্বৰে  যদি মানুহৰ দ্বাৰা অনুভৱযোগ্য  ওপৰোক্ত পাঁচটা মাধ্যমৰ ভিতৰত যিকোনো এটাৰে  নিজক প্ৰকাশ নকৰে তেন্তে মানুহে  ঈশ্বৰৰ বিষয়ে একো জনা সম্ভৱ নহয় ।কথাবিলাক এনেদৰে ব্যাখ্যা কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পৰম দয়ালু পৰমেশ্বৰে শব্দব্ৰহ্ম বা বেদধ্বনিৰ মাধ্যমত নিজকে প্ৰকাশিত কৰি মানৱৰ প্ৰতি দয়া প্ৰদৰ্শন কৰিছে আৰু ঈশ্বৰক জনাৰ সুবিধা কৰি দিছে । (আগলৈ)

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-138 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৩৮)

 

Guru Harideva tells that nothing in the creation remains forever. Even the creation as a whole sustains for limited time and then ends . Then after sometimes the creation is again manifested and such cycles are repeated one after another without any end . In other words it can be said that there is a  gap between one creation and the next . This gap is created by time . In a similar way a human being or the soul with human body appears in the creation , remains for sometimes and then disappears . After some time he takes rebirth or reappears with another body, remains for sometimes and then disappears. Such appearance , sustenance and disappearance  continue  in cyclic order  till final liberation of the soul.  In this case also there is a gap between one appearance and the subsequent re-appearance and this gap is created by time. In this context Guru Harideva tells that the Spiritual Masters or Gurus were available in the past creations. They are available in the present creation also.  But all of them have to appear and disappear in the cycles of  birth and death, that is , gap is introduced by time in the stream of their knowledge . Also , human being may acquire huge knowledge. But his knowledge gradually grows from lower level to higher level with passage of time  and so it never remains constant. Here also time introduces the gap among  higher and lower levels of knowledge. Again a person of knowledge or Guru may  distribute his knowledge among other people. That flow of knowledge from him stops immediately after his death due to the effect of time . Analyzing the things as above Guru Harideva  tells that  in case of God things are not as above . There is no effect of time upon God . Hence God exists always . His Knowledge is always full  and constant . When the whole creation  disappears then God alone  exists with his full and constant knowledge and when the next creation comes  his knowledge starts flowing in the new creation through the creator Lord Brahma . (to be continued)  

হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে জগতত একো বস্তুৱে চিৰস্থায়ী নহয় ।আনকি সমগ্ৰ জগতখনেই কিছুকালৰ বাবে থাকে আৰু তাৰ পিছত বিলুপ্ত হয়। ইয়াৰ কিছুকাল  পিছত জগত পুনৰ প্ৰকাশিত হয় আৰু অনন্ত কাললৈ সৃষ্টি ,স্থিতি,লয়ৰ এই চক্ৰাকাৰ গতি চলি থাকে ।অন্যভাৱে ক’ব পাৰি যে এক সৃষ্টি আৰু তাৰ পৰৱৰ্ত্তী সৃষ্টিৰ মাজত বিচ্ছেদ  থাকে আৰু কাল বা সময়ে এই বিচ্ছেদ সৃষ্টি কৰে । একেদৰে মানুহ অথবা মানৱ শৰীৰধাৰী জীৱ সৃষ্টিত অবিৰ্ভাৱ হয় , কিছুকাল থাকে আৰু তাৰ পিছত নোহোৱা হয় ।ইয়াৰ পিছত পুনৰ্জন্ম লাভ কৰে আৰু  অন্য এটা পৃথক শৰীৰ লৈ পুনৰ আবিৰ্ভূত হয় ,কিছুকাল থাকে আৰু নোহোৱা হয় । কোৱা হৈছে যে জীৱৰ মুক্তি নোহোৱা পৰ্যন্ত এনে চক্ৰাকাৰ গতি চলি থাকে । এই ক্ষেত্ৰতো দেখা যায় যে কালে জীৱৰ এটা জন্ম আৰু তাৰ পৰবৰ্ত্তী জন্মৰ মাজত বিচ্ছেদ সৃষ্টি কৰে । এই প্ৰসঙ্গত হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পাৰমাৰ্থিক গুৰুসকল পূৰ্বৰ সৃষ্টিসমুহতো আছিল আৰু বৰ্ত্তমান সৃষ্টিতো আছে । কিন্তু জন্মমৃত্যুৰ চক্ৰত পৰি পাৰমাৰ্থিক গুৰুসকলৰো আবিৰ্ভাৱ আৰু তিৰোভাৱ হয় আৰু এনেদৰে কালে পাৰমাৰ্থিক গুৰুসকলৰ জ্ঞান প্ৰবাহতো বিচ্ছেদ সৃষ্টি কৰে । তদুপৰি এই কথা সত্য যে মানুহে প্ৰচুৰ পৰিমাণৰ জ্ঞান আহৰণ কৰিব  পাৰে । কিন্তু সময়ৰ গতিৰ সৈতে  জ্ঞান নিম্নতৰ স্তৰৰ পৰা উচ্চতৰ স্তৰলৈ ক্ৰমান্বয়ে বৃদ্ধি হয় । সেই কাৰণে মানুহৰ জ্ঞান সকলো সময়তে একে নাথাকে  । অৰ্থাৎ সময়ে মানুহৰ জ্ঞানৰ স্তৰসমুহৰ মাজত বিচ্ছেদ সৃষ্টি কৰে ।আনহাতে জ্ঞানী মানুহে বা গুৰুসকলে  অজ্ঞানী মানুহ বা জনসাধাৰণৰ মাজত নিজৰ জ্ঞান বিতৰণ কৰিব পাৰে । কিন্তু সময়ৰ প্ৰভাৱত সেই জ্ঞানী ব্যক্তিৰ  মৃত্যু হোৱাৰ লগে লগে তেওঁৰ পৰা প্ৰবাহিত জ্ঞান প্ৰবাহ বিচ্ছেদিত হয় । এনে ধৰণে  বিচাৰ বিশ্লেষণ কৰি কৈছে যে  গুৰুজনাই কৈছে যে ঈশ্বৰৰ বেলিকা কথাবিলাক ওপৰোক্ত প্ৰকাৰৰ নহয় । ঈশ্বৰৰ ওপৰত কালৰ প্ৰভাৱ নাই ।সেয়েহে  ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব চিৰন্তন ।  ঈশ্বৰৰ জ্ঞান সদা-সৰ্বদা পূৰ্ণ আৰু স্থিৰ । সম্পূৰ্ণ  সৃষ্টিৰ বিলয় হোৱাৰ পিছত পূৰ্ণ আৰু স্থিৰ জ্ঞানত প্ৰতিষ্ঠিত হৈ ঈশ্বৰ বিৰাজমান থাকে আৰু সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মাৰ মাধ্যমত ঈশ্বৰৰ জ্ঞান পৰবৰ্ত্তী নতুন সৃষ্টিত প্ৰবহমান হয় । (আগলৈ)      

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-137 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৩৭)

 

Guru Harideva tells that God Almighty is the original and eternal Guru. Since time unknown the process of creation, sustenance and annihilation of innumerable number of Universes are going on and the creator of each  universe is disciple of God Almighty. Regarding the Universe where we are living in at present , it is told  that at first creator Lord Brahma was born from God Almighty. Here if we take the meaning of the birth of Lord Brahma as the birth of a child as we see in our day to day life, then the things may not be clear to us. It is told that Lord Brahma was born out of “Shankalpa Shakti” or will power of God Almighty. For primary understanding of the point we can think as follows. We the common people make determination or make “shankalpa” to do many things in our life. But we find it impossible to do them practically. There appears so many types of resistances when we try to do the things in accordance with our determination or “Shangkalpa”.  If we can overpower those resistances through our action or in other words if our “shankalpashakti” or will power exceeds the resisting power  then only we can do the  things in accordance with our will or “shankalpa”. Now , in the Vedas and all Vedic scriptures it is told that God Almighty is omnipotent , omniscient  and   omnipresent. So his “shanklpashakti” or will power can not be resisted by anybody or anything . Once God wills, things must happen  immediately as per his will.  It is told in the scriptures that the activities of creation of the Universe started immediately after God’s will or “shankalpa” and at first the creator Lord Brahma came into existence. That is, Lord Brahma was the first born entity who came to this creation just prior to the manifestation the creation . So, naturally he did not see anything in the creation  after his birth. He was unable to understand anything about the purpose of his birth . Then he  came to the “Sharana” of God Almighty or  surrender to God .  Then God Almighty functioned as his Guru and cleared all doubts of Lord Brahma. Then he revealed the knowledge pertaining to the creation to lord Brahma . The knowledge thus revealed to Lord Brahma by God Almighty just prior to the creation of the Universe is known as the Vedas and it is said to be the original source of all kinds of knowledge. (to be continued)

হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পৰমেশ্বৰ চিৰন্তন আদি গুৰু | অনাদি কালৰ পৰা যি অসংখ্য সংখ্যক  ব্ৰহ্মাণ্ডৰ  সৃষ্টি ,স্থিতি আৰু প্ৰলয় সংঘটিত হৈ আহিছে সেই প্ৰত্যেক ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তাজন আদিগুৰু পৰমেশ্বৰৰ শিষ্য ।যিখন ব্ৰহ্মাণ্ডত বৰ্ত্তমান আমি বাস কৰি আছো সেই ব্ৰহ্মাণ্ডৰ কথা উল্লেখ কৰি কোৱা হৈছে যে পৰমেশ্বৰৰ পৰা প্ৰথমে সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মাৰ উৎপত্তি বা জন্ম হৈছে । লগতে কোৱা হৈছে যে পৰমেশ্বৰৰ ইচ্ছাশক্তি বা সংকল্পশক্তিৰ পৰা সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মাৰ জন্ম হৈছে।আমি বাস কৰা জগতত এটি শিশুৰ জন্ম বুলি ক’লে যি বুজায় সেই দৃষ্টিকোণৰ পৰা  বিচাৰ কৰিলে পৰমেশ্বৰৰ পৰা ব্ৰহ্মাৰ জন্ম হোৱা কথাটো স্পষ্টভাৱে বুজা নাযায়। অতি সাধাৰণ অৰ্থত কথাখিনি বুজাৰ বাবে আমি তলত দিয়া ধৰণে চিন্তা কৰি চাব পাৰো।জীৱনত আমি বহুতো কাম কৰাৰ সিদ্ধান্ত বা সংকল্প গ্ৰহণ কৰো।কিন্তু সেই সংকল্প মতে কাম কৰিব গ’লেই চাৰিওফালৰ পৰা বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ বাধা আহি পৰে । বাধা সৃষ্টি কৰা শক্তিক আমাৰ কৰ্মশক্তি , সংকল্পশক্তি , ইচ্ছাশক্তি আদিৰ দ্বাৰা পৰাভূত কৰিব পাৰিলেহে আমি নিজৰ সংকল্প বা সিদ্ধান্ত অনুসৰি কাম কৰিব পাৰো । এতিয়া বেদ ,উপনিষদ ,ভাগৱত ,গীতা,  পুৰাণ ইত্যাদি সমস্ত বৈদিক শাস্ত্ৰতে কোৱা হৈছে যে পৰমেশ্বৰ সৰ্বশক্তিমান , সৰ্বজ্ঞ আৰু সৰ্বব্যাপ্ত । গতিকে পৰমেশ্বৰৰ ইচ্ছাশক্তি বা সংকল্পশক্তিক বাধা দি ৰাখিব পৰা কোনো শক্তি থাকিব নোৱাৰে । পৰমেশ্বৰে ইচ্ছা বা সংকল্প কৰাৰ লগে লগে সেই সংকল্প অনুসৰি তাতক্ষণিকভাৱে কাৰ্য সংঘটিত হয় । শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে পৰমেশ্বৰে সংকল্প কৰাৰ লগে লগে বৰ্ত্তমান আমি বাস কৰা ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টি কাৰ্য আৰম্ভ হৈছে আৰু সেই সংকল্প অনুসৰিয়ে পোনপ্ৰথমে সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মাৰ আবিৰ্ভাৱ হৈছে । অৰ্থাত সৃষ্টিকৰ্ত্তা ব্ৰহ্মা সৃষ্টিকাৰ্য আৰম্ভ হোৱাৰ ঠিক পূৰ্বাৱস্থাত জন্মলাভ কৰা প্ৰথম সৃষ্ট জীৱ বা বস্তু বা তত্ব  । স্বাভাৱিকতে জন্মাৰ পিছত ব্ৰহ্মাই  সৃষ্টিৰ  একো অস্তিত্ব দেখা নাছিল আৰু নিজৰ জন্মৰ উদ্দেশ্য কি তাৰ একো উৱাদিহ পোৱা নাছিল । তেতিয়া তেওঁ তপস্যা কৰিছিল অৰ্থাৎ শিষ্য হিচাপে পৰমেশ্বৰৰ শৰণাপন্ন হৈছিল । পৰমেশ্বৰে গুৰু হিচাপে ব্ৰহ্মাৰ সকলো সন্দেহ দূৰ কৰিছিল। লগতে  সৃষ্টি সম্পৰ্কীয় সমস্ত জ্ঞান ব্ৰহ্মাৰ অভ্যন্তৰত সঞ্চাৰ কৰি দিছিল । সৃষ্টিৰ  প্ৰাৰম্ভতে পৰমেশ্বৰে ব্ৰহ্মাক যি জ্ঞান দিছিল তাকে বেদ বুলি কোৱা হয় আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত যিমান প্ৰকাৰৰ জ্ঞান থাকিব পাৰে সেই সমস্তৰে মূল উৎস হৈছে এই  বেদ । (আগলৈ)  

Religious Teachings of the “Satra” Institution of Guru Harideva-136 (হৰিদেৱ গুৰুজনাৰ সত্ৰানুষ্ঠানৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা-১৩৬)

 

Guru Harideva tells that the Guru-disciple tradition originates from the beginning of the manifestation of the creation. According to the scriptures  creation of the universe does not mean creation of any new thing. Since time unknown, the manifestation  , sustenance and annihilation of the Universe are being continued in cyclic order  and in accordance with natural laws. So , creation means  manifestation of the Universe which is  already in existence in the   unmanifested state.  In Bhagavata this is explained with an analogy as follows .The trees , houses , rivers , mountains etc. that we see  in our surroundings disappear from our sight when the sun sets in the evening. This is not due to non availability of things in our surroundings .  They disappear  from our eyesight as because   they   come under the cover of darkness . When the sun rises  in the next morning the cover of darkness disappears and we can see everything in our surrounding as before. In a similar way the creation is manifested, then it remains in that state for certain periods of time and then disappears for some period of time. It is told that during this period of disappearance the whole creation remains in potential form in God Almighty. To make the things easy we can take  example of a banyan seed . If we harvest this seed with all necessary care  then a  banyan tree of very giant size is  manifested from this tiny seed  . In other words we can say that the potency of manifestation of a giant banyan tree remains hidden  in a tiny banyan seed. In a similar way the potency of manifestation of the subsequent  Universe along with the potency of its sustenance and annihilation remains hidden in God Almighty after annihilation of a particular creation. Now, for running the process of manifestation ,sustenance and annihilation of the creation there is necessity of knowledge. Scriptures tell that this knowledge also remains hidden in God Almighty after annihilation of one particular creation . When the situation  for the manifestation of the next creation arises,  the God Almighty creates a creator from his own potency and reveals the knowledge pertaining to the new creation to him. Thus God Almighty  is the original Guru , the creator of the universe is his disciple and in that way the Guru-disciple tradition starts just prior to the manifestation of the creation . ( to be continued)

হৰিদেৱ  গুৰুজনাই কৈছে যে সৃষ্টিকাৰ্য  আৰম্ভ হোৱাৰ ঠিক আগে আগে গুৰু শিষ্য পৰম্পৰাৰ উৎপত্তি হয় ।  শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে জগতৰ সৃষ্টি  কোনো নতুন বস্তুৰ সৃষ্টি নহয় । অনাদি কালৰে পৰা জগতৰ সৃষ্টি ,স্থিতি আৰু প্ৰলয় চক্ৰাকাৰ গতিত হৈ আছে ।  এই প্ৰক্ৰিয়াৰ নিৰ্দিষ্ট  নীতি-নিয়মো  আছে ।  জগত সৃষ্টি মানে অপ্ৰকাশিত অৱস্থাত আগৰে পৰা  থকা জগত নিৰ্দিষ্ট নিয়মৰ মাজেদি প্ৰকাশিত অৱস্থালৈ অনা । ভাগৱতত এটি উপমাৰ দ্বাৰা কথাখিনি বুজোৱাৰ চেষ্টা কৰা হৈছে । দিনৰ পোহৰত আমি আমাৰ চাৰিওপিনে গছ-গছনি ,পাহাৰ-পৰ্বত , নদ-নদী ইত্যাদি অনেক বস্তু দেখা পাওঁ । ৰাতিৰ আন্ধাৰত  সেই বস্তুসমুহ আমাৰ চকুত নপৰে। ইয়াৰ অৰ্থ এনে নহয় যে  ৰাতি বস্তুবিলাক  নোহোৱা হৈ যায় । বস্তুবিলাক আগৰ দৰেই থাকে । ৰাতিৰ আন্ধাৰে বস্তুবিলাক আমাৰ দৃষ্টিৰ পৰা  আৱৰি ৰখাৰ বাবে আমি সেইবিলাক দেখা নাপাওঁ । পিছদিনা পুৱা সূৰ্য  উদয় হোৱাৰ পিছত বস্তুবিলাক আকৌ আগৰ দৰে আমাৰ দৃষ্টিগোচৰ হয় । একেদৰে জগত সৃষ্টি হয় , কিছুকাল প্ৰকাশিত অৱস্থাত থাকে আৰু তাৰ পিছত পুনৰ অপ্ৰকাশিত বা প্ৰলয় অৱস্থালৈ যায় । কোৱা হৈছে যে প্ৰলয় অৱস্থাত থকা কালছোৱাত জগত বীজ বা সম্ভৱনাৰ ৰূপত পৰমেশ্বৰৰত বিলীন হৈ থাকে । কথাখিনি বুজাৰ বাবে আমি বটগছৰ এটা ক্ষুদ্ৰ বীজৰ কথা চিন্তা কৰি চাব পাৰো । মাটিত ৰুই প্ৰয়োজনীয় যত্ন ললে বীজটোৰ পৰা এজোপা  প্ৰকাণ্ড আকাৰৰ বটবৃক্ষৰ সৃষ্টি হয় । অন্য প্ৰকাৰে ক’ব পাৰি যে এটা ক্ষুদ্ৰ বটবীজৰ ভিতৰত পৰবৰ্তী কালৰ এজোপা প্ৰকাণ্ড বটবৃক্ষ সৃষ্টিৰ সম্ভাৱনা লুকাই থাকে । একেদৰে  জগত প্ৰলয় বা অপ্ৰকাশিত অৱস্থালৈ যোৱাৰ পিছত পৰবৰ্ত্তী  জগতৰ  সৃষ্টি , স্থিতি আৰু প্ৰলয়ৰ  বীজ বা সম্ভাৱনা পৰমেশ্বৰত লীন হৈ থাকে । এতিয়া কথা হৈছে নিৰ্দিষ্ট নিয়ম মতে জগত সৃষ্টি কৰা কাৰ্য , সৃষ্টিৰ পিছত জগত থিতাপি কৰি ৰখা বা পালন কৰা কাৰ্য আৰু  সৃষ্টিৰ বিনাশ সাধন প্ৰক্ৰিয়া সুকলমে সাধন কৰাৰ বাবে জ্ঞান অতি প্ৰয়োজনীয় বস্তু ।  শাস্ত্ৰত কোৱা হৈছে যে  জগতৰ প্ৰলয় অৱস্থাত  ওপৰোক্ত প্ৰকাৰৰ  জ্ঞানো পৰমেশ্বৰৰ জ্ঞান ভাণ্ডাৰত লীন হৈ থাকে । যেতিয়া  পৰবৰ্ত্তী জগত সৃষ্টিৰ পৰিবেশ উদ্ভৱ হয় তেতিয়া পৰমেশ্বৰে নিজৰ আত্মশক্তিৰ দ্বাৰা এজন সৃষ্টিকৰ্ত্তাৰ সৃষ্টি কৰে আৰু নিজৰ জ্ঞান ভান্ডাৰৰ পৰা সেই সৃষ্টিকৰ্ত্তাজনৰ অভ্যন্তৰত জগত সৃষ্টি সম্পৰ্কীয় সমস্ত  জ্ঞান  সঞ্চাৰ কৰি তেওঁক সৃষ্টি কাৰ্য যথাযথভাৱে সম্পাদন কৰাৰ  বাবে যোগ্য কৰি তোলে  ।  কথাবিলাক ওপৰোক্ত ধৰণে বিচাৰ বিশ্লেষণ কৰি হৰিদেৱ গুৰুজনাই কৈছে যে পৰমেশ্বৰ জগতৰ আদিগুৰু  , জগতৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তাজন তেওঁৰ শিষ্য আৰু  এনেদৰে জগত সৃষ্টিৰ  ঠিক প্ৰাক মুহুৰ্ত্তৰ পৰাই গুৰু-শিষ্য পৰম্পৰা আৰম্ভ হৈছে । (আগলৈ)